izah
a. (i:za:h) Ar.
Aç›klama.
izah etmek
aç›klamak.
izahat
ç. a. (i:za:ha:t) Ar.
Aç›klamalar.
izbandut
a.
ve
ön a. ‹t.
Görünüflü ve davra-
n›fllar›yla insana korku veren (iri yar›
adam).
izbe
a.
ve
ön a. Rus.
Kuytu, lofl, nemli yer.
izci
a.
Çocuklar›n ve gençlerin dayan›flma
ve yard›mlaflma duygular›n› gelifltir-
mek, ruhsal ve bedensel bak›mlardan
güçlendirmek için okullarda ya da
kamplarda yetifltirilen ö¤renci.
izdiham
a. (izdiha:m) Ar.
Afl›r› kalabal›k,
kalabal›ktan do¤an s›k›fl›kl›k, y›¤›lma.
izdivaç, -c›
a. (izdiva:ç) Ar.
Evlenme.
iz düflümü
a.
1.
fiz.
Bir ›fl›k kayna¤›ndan ç›-
kan ›fl›nlarla ekran üzerinde görüntü
oluflturma ifllemi, projeksiyon.
2.
Bu
yolla oluflturulan görüntü, projeksiyon.
3.
mat.
‹z düflüm düzlemi denilen bir
düzlem üzerinde, baz› geometri kuralla-
r›na uyularak bir cismin gösterilmesi.
izin, -zni
a. Ar.
1.
Bir fley yapmak için al›-
nan ya da verilen özgürlük, müsaade.
2.
Yasalar›n ya da yetkililerin onay›yla
dinlenmek ya da tatil yapmak amac›yla
bir süreli¤ine iflten ayr›lma.
izlemek
(-i)
1.
Birinin ya da bir fleyin ard›n-
dan gitmek, takip etmek.
2.
Bir olaya,
bir gösteriye tan›k olmak; seyretmek:
O
oyunu izlemifltim.
3.
Bir kimseyi göz
hapsine almak:
Polis, flüpheliyi izliyor-
du.
4.
Bir kimsenin, bir düflüncenin ge-
tirdi¤i yoldan gitmek:
Atatürk ilkelerini
izliyorlard›.
5.
Bir kimsenin, bir fleyin
geliflme sürecini gözlemek:
Doktor,
hastal›¤›m›n seyrini aylarca izlemiflti.
izlenim
a.
Bir oay›n ya da bir durumun du-
yular yoluyla insanda b›rakt›¤› etki, inti-
ba.
izlenimcilik, -¤i
a.
Do¤rudan do¤ruya ger-
çe¤i, nesneyi de¤il de, onun sanatç›da
uyand›rd›¤› duyumlar› anlatan sanat
ak›m›.
izleyici
a.
Bir olaya, bir gösteriye tan›k olan
kifli; seyirci:
Salonda izleyici say›s› çok
azd›.
izmarit
a. Yun.
1.
hayb.
‹zmaritgillerden,
›l›k ve serin denizlerde yaflayan, pullu,
küçük bir bal›k.
2.
hlk.
‹çilmifl sigara ar-
t›¤›.
izobar
a. Fr. co¤.
Efl bas›nç.
izolasyon
a. Fr.
Yal›t›m.
izole
ön a. Fr.
Yal›t›lm›fl, tecrit edilmifl.
izo-
le etmek
yal›tmak.
izole bant, -d›
a.
Ǜplak elektrik tellerini
birbirlerinden ya da baflka iletkenlerden
yal›tmak için kullan›lan bant.
izomer
ön a. Fr.
Ayn› oranlarda, ayn› ele-
mentlerden oluflan ancak birbirinden
farkl› özellikler tafl›yan (maddeler).
izomorf
a.
ve
ön a. Fr. kim.
ve
yerb.
Efl bi-
çim.
izoterm
a.
ve
ön a. Fr. co¤.
Efl s›cak.
izotop
ön a. Fr. fiz.
Ayn› elementin farkl›
atom çekirde¤i tiplerinden her biri.
izzetinefis, -fsi
a. Ar.
Öz sayg›, onur, hay-
siyet.
izah
izzetinefis
342
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 342
