ishal, -li
a. Ar.
Ola¤andan daha çok, daha
s›k ve daha sulu d›flk› ç›karma; sürgün.
isilik, -¤i
a.
Afl›r› terleme ya da s›ca¤›n et-
kisiyle vücutta oluflan küçük pembe ka-
bart›lar.
isim, -smi
a. Ar.
Ad.
isim cümlesi
a. dlb.
Ad tümcesi.
isim çekimi
a. dlb.
Ad çekimi.
isim-fiil
a. dlb.
Mastar, ad-eylem.
isim tamlamas›
a. dlb.
Ad tamlamas›.
iskambil
a. (k kal›n okunur) Fr.
Oyun k⤛-
d›.
iskân
a. (iskâ:n) Ar.
Yerlefltirme, yurtlan-
d›rma.
iskân etmek
ev, yurt kazand›r-
mak, bofl bir yere insan yerlefltirmek.
‹skandinavyal›
öz. a.
ve
ön a. (iskandi-
na’vyal›)
‹sveç, Norveç, Finlandiya ve
Danimarka’da oturan halk, bu halk›n
soyundan olan (kifli).
iskarpin
a. (k kal›n okunur) ‹t.
Ökçeli,
konçsuz ayakkab›.
iskele
a. (iske’le) ‹t.
1.
Deniz tafl›tlar›n›n
yanaflt›¤›, tahta ya da betondan yap›l-
m›fl, denize do¤ru uzanan ç›k›nt›.
2.
K›-
y›ya yanaflan deniz arac›na do¤ru uzat›-
lan küçük köprü.
3.
Bir yap›y› infla et-
mek ya da onarmak için yap›lar›n d›fl›na
kat kat kurulan demirden ya da tahta-
dan çat›.
4.
Geminin sol yan›.
iskele al-
mak
(gemi için) merdivenleri kald›r›p
harekete haz›rlanmak.
iskele babas›
a.
1.
Yanaflan gemileri ba¤-
lamak için r›ht›ma yerlefltirilmifl dökme
demir ya da betondan silindir.
2.
mec.
Çocuklar›na karfl› babal›k sorumlulukla-
r›n› yerine getirmeyen kifli.
iskelet
a. Fr.
1.
‹nsan ve hayvanlar›n vücu-
dundaki kemik çat›.
2.
Ölü bir kifli ya da
hayvandan geriye kalan kemiklerin bü-
tünü.
3.
Bir fleyi ayakta tutan temel ça-
t›:
binan›n iskeleti.
4.
ön a. mec.
Çok
zay›f.
iskemle
a. Yun.
1.
Arkal›ks›z sandalye.
2.
Sandalye.
iskete
a. (iske’te) Yun. hayb.
Serçegiller-
den, diflli gagal›, zararl› böcek ve kurt-
larla beslenen, güzel sesli ötücü bir
kufl.
iskonto
a. (isko’nto) ‹t. tic.
‹ndirim, tenzi-
lat.
iskorbüt
a. Fr.
C vitamini eksikli¤inden ileri
gelen ve dermans›zl›k, zay›fl›k, difl etle-
rinin iltihab› gibi rahats›zl›klarla kendini
gösteren bir hastal›k.
iskorpit
a. Yun. hayb.
S›cak ve ›l›k denizler-
de yaflayan, iri bafll›, yüzgeçlerinde ya-
k›c› dikenleri bulunan bir bal›k.
‹slam
öz. a.
ve
ön a. (isla:m) Ar.
Hz. Mu-
hammed’in yayd›¤› din, Müslümanl›k.
2.
Bu dinden olan kifli, Müslüman.
‹slamc›
ön a.
ve
a.
Müslümanl›¤›n esasla-
r›n› yaln›zca dinsel yaflamda de¤il, hu-
kuk, ekonomi, siyaset gibi yaflam›n her
alan›nda geçerli k›lmak isteyen kifli.
‹slamiyet
öz. a. (isla:miyet)
Müslümanl›k.
islenmek
(nsz.)
‹sli duruma gelmek.
ismin hâlleri
a. dlb.
Ad›n durumlar›.
‹spanyol
öz. a.
ve
ön a.
1.
‹spanya halk›n-
dan ya da bu halk›n soyundan olan kifli.
2.
‹spanya’ya iliflkin, ‹spanyol halk›na
özgü olan:
‹spanyol müzi¤i.
‹spanyolca
a.
Hint-Avrupa dil ailesinden,
‹spanya’da, birçok Latin Amerika ülke-
sinde ve ‹spanyol uygarl›¤›n› benimse-
mifl topraklarda konuflulan dil.
ispat
a. (ispa:t) Ar.
Delil ve tan›klar göste-
rerek bir fleyin do¤rulu¤unu ortaya koy-
ma, kan›tlama,.
ispat etmek
kan›tla-
mak, ispatlamak.
ispatlamak
(-i)
Kan›tlamak, ispat etmek.
ispenç, -ci
a. hayb.
Çok ufak yap›l› bir ta-
vuk ›rk›.
ispinoz
a. Yun.
‹spinozgillerden, gagas› k›-
sa ve koni biçiminde, s›rt tüyleri yefli-
limt›rak mavi, boynu ve karn› k›rm›z›
renkte, güzel sesli ötücü ve göçmen bir
kufl.
ispinozgiller
ç. a. hayb.
Kanarya, saka,
serçe, ispinoz gibi kal›n ve k›sa gagal›
kufllar› kapsayan kufllar familyas›.
ishal
ispinozgiller
335
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 335
