flakay›k, -¤›
a. (flaka:y›k) Ar. bitb.
Dü¤ün
çiçe¤igillerden, türlü renklerde çiçekler
açan, çok y›ll›k, otsu bir bitki.
flak›mak
(nsz.)
1.
(ötücü kufllar için) Öt-
mek.
2.
mec.
fiark›, fliir söylemek.
3.
mec.
Çok konuflmak.
flak›rdamak
(nsz.)
1.
fiak›r flak›r ses ç›kar-
mak.
2.
(ya¤mur) Güçlü biçimde ya¤-
mak.
flak›r flak›r
be.
1.
Sürekli olarak ya¤an ya¤-
murun, öten kufllar›n vb. hofla giden
fleylerin ç›kard›¤› sesi belirtir:
Ya¤mur
flak›r flak›r ya¤›yordu.
2.
Ak›c› bir bi-
çimde, hiç zorlanmadan:
fiak›r flak›r
Frans›zca konufluyor.
flak›rt›
a.
fiak›rdayan bir fleyin ç›kard›¤›
ses.
flaklaban
ön a.
Söz ve davran›fllar›yla çev-
resindekileri güldüren, e¤lendiren ko-
mik (kifli).
flakrak 1.
(ses için) Nefle, mutluluk yans›-
tan:
flakrak bir ses.
2.
Nefleli hayat do-
lu:
flakrak bir kifli.
flal
a. Far.
Kad›nlar›n omuzlar›n› örtmekte
kulland›klar› geniflçe atk›.
flalgam
a. Far. bitb.
1.
Turpgillerden, sar›
çiçekler açan, yumru köklü bir bitki.
2.
Bu bitkinin, sebze ve yem olarak kulla-
n›lan etli ve k›rm›z› kökü.
flalter
a. Alm.
Bir devredeki elektrik ak›m›-
n› aç›p kapama ya da de¤ifltirme iflini
yapan araç.
flalvar
a. Far.
Bacaklara geçirildikten sonra
bir uçkurla bele ba¤lanan genifl a¤l› ve
bol bir üst donu.
flaman
a.
fiamanl›k inanc›ndaki din adam›.
flamand›ra
a. (flama’nd›ra) Yun.
1.
den.
Li-
mana, halkalar›na tekne ba¤lamak için
yerlefltirilmifl yüzer cisim.
2.
den.
De-
nizde seyir iflaretleri tafl›yan, bir tehlike-
yi ya da geçifl yolunu bildiren yüzer ci-
sim.
3.
Kapama düzenini sa¤layan me-
tal ya da plastikten yap›lm›fl top biçi-
minde düzenek.
4.
Oltaya tak›lan i¤neyi
belirli bir düzeyde tutmaya, bal›¤›n vur-
du¤unu göstermeye yarayan, hafif ve
küçük parça.
fiamanizm
öz. a.
fiamanl›k.
fiamanl›k, ¤›
a. öz. a.
Eskiden Kuzey ve Or-
ta Asya topluluklar›nda görülen, do¤aya
tapma, do¤aüstü güçlere inanma teme-
line dayanan inanç ve uygulamalar›n tü-
mü; fiamanizm.
flamar
a.
Aç›k elle yüze vurulan tokat.
flamata
a. Ar.
Gürültü, pat›rt›.
flamata et-
mek
gürültü, pat›rt› yapmak.
flambaba
a.
Bir tür hamur tatl›s›.
flamdan
a. Ar.+Far.
Üzerine mum yerlefltiri-
len destek.
fiam f›st›¤›
öz. a.
Antep f›st›¤›.
flampanya
a. (flampa’nya) Fr.
Aç›k renkli ve
köpüklü flarap.
flampiyon
a.
ve
ön a. Fr.
Yerel, ulusal ya da
uluslararas› bir yar›flmada ilk dereceyi
alan (kifli, tak›m).
flampiyona
a. Fr.
fiampiyonluk yar›flmas›.
flampuan
a. Fr.
Genellikle flaç y›kamakta
kullan›lan s›v› sabun.
flan (I)
a. (fla:n) Ar.
San, ün, flöhret.
flan (II)
a. Fr. müz.
‹nsan sesiyle müzik
yapma, ezgili sesler ç›karma sanat›.
flang›rdamak
(nsz.)
(cam ya da porselen
tabak, bardak vb.) Bir yere ya da birbi-
rine çarpt›klar›nda, k›r›ld›klar›nda ç›nla-
y›c› ve gürültülü ses ç›karmak.
flang›rt›
a.
(cam ya da porselen tabak, bar-
dak vb.) Bir yere ya da birbirine çarpt›k-
lar›nda, k›r›ld›klar›nda ç›kan ç›nlay›c› ve
gürültülü ses.
flanl›
ön a.
1.
Tan›nm›fl, ünlü.
2.
Yüce, ulu,
büyük:
flanl› ulusumuz.
flans
a. Fr.
Tümüyle rastlant›sal olaylar› dü-
zenledi¤ine ve insanlara iyi ya da kötü
durumlar haz›rlad›¤›na inan›lan güç, ta-
lih, baht, felek.
flans oyunu
a.
Kazan›lmas› rastlant›ya ba¤-
l› oyunlar›n genel ad›.
flantaj
a. Fr.
Para ya da baflka bir fley elde
etmek amac›yla bir kimseyi onurunu
yaralayacak, sayg›nl›¤›na ve servetine
flakay›k
flantaj
570
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 570
