flömine
flüphesiz
577
amaçla düzenlenen e¤lence.
flömine
a. Fr.
Tafl ya da atefl tu¤las›ndan
örülmüfl, atefl hatt› odan›n zemininden
en az 30 cm yüksekte olan ve içinde sa-
dece odun yak›lan ocak.
flövale
a. Fr.
Ressam sehpas›.
flövalye
a. (flöva’lye) Fr.
1.
Orta Ça¤ Avru-
pa’s›nda özel e¤itimle yetiflmifl, soylu,
atl› savaflç›.
2.
Derebeylik düzeninde en
alt basamaktaki soyluluk unvan›.
flöyle
ön a. (flö’yle)
1.
fiunun gibi, fluna
benzer:
fiöyle bir bisikletim var.
2.
be.
fiu biçimde:
Topa flöyle de vurabilirsin.
flöyle böyle
be.
1.
Ne iyi ne kötü, orta de-
recede:
Yapt›¤› resim flöyle böyle ol-
mufl.
2.
Yaklafl›k olarak, afla¤› yukar›:
Görüflmeyeli flöyle böyle üç y›l olmufl.
flu, -nu
ön a.
1.
Zaman›n ya da sözü edilen
varl›¤›n biraz uzakta oldu¤unu belirtir:
bu çocuk, flu a¤aç.
2.
ad.
Biraz uzakta
bulunan› ya da biraz önce sözü edileni
iflaret yoluyla belirtir:
fiunu dolaba koy.
flubat
a.
Y›l›n yirmi sekiz (art›k y›llarda yir-
mi dokuz) gün süren ikinci ay›.
flube
a. (flu:be) Ar.
1.
esk.
Dal, kol, bölüm.
2.
Bir kurumun alt mevkilerdeki ifl yer-
lerinden her biri:
askerlik flubesi, banka
flubesi.
3.
dirb. Dal.
4.
Okullarda ayn›
düzeydeki s›n›flardan baflka derslikler-
de ö¤renim gören bölümlerinden her
biri:
4-A flubesi.
flu bu
ad.
Birtak›m kimseler ya da nesneler.
flunlar
ad.
“fiu” ad›l›n›n ço¤ul durumu.
flura
ad. (flu’ra)
fiu yer.
flûra
a. (flu:ra:) Ar.
Dan›flma kurulu:
Millî
E¤itim fiûras› topland›.
flurup, -bu
a. Ar.
1.
Çok kaynat›larak koyu-
laflt›r›lm›fl flerbet.
2.
A¤›zdan al›nan, fle-
kerli s›v› ilaç.
flut
a. ‹ng.
Futbolda topu kaleye sokmak
için yap›lan güçlü vurufl.
flut atmak
(çekmek)
topu kaleye sokmak için güç-
lü bir vurufl yapmak.
fluur
a. (fluu:r) Ar.
Bilinç.
fluuralt›
a.
Bilinçalt›.
flükran
a. (flükra:n) Ar.
Gönül borcu.
flükretmek
(-e) (flü’kretmek) Ar.+T.
1.
Tan-
r›’ya minnet duygusunu sunmak.
2.
Bir
kimseye gönülden borçlu olmak.
flükür, -krü
a. Ar.
1.
Tanr›’ya duyulan min-
neti dile getirme.
2.
Mutlu bir durum-
dan, yap›lan bir iyilikten duyulan hofl-
nutlu¤u bildirme.
flüphe
a. Ar.
Kuflku.
flüphelenmek
(-den)
Kuflkulanmak.
flüpheli
ön a.
Kuflkulu.
flüphesiz
ön a.
ve
be.
Kuflkusuz.
t, T
Türk
abecesinin yirmi dördüncü harfi, “te”
ad› verilir; ses bilimi bak›m›ndan sert-
süreksiz ünsüz.
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 577
