duysa; ya daha da parçalan›rsa buzul, ne yapard›k?
Fakat gerçe¤i görmeden böyle kuruntu etmenin anlam› var m›yd›?
Sonunda, her fleyi unutup uyumaya karar verdim.
Ortal›k a¤ar›nca, kalk›p çevreyi gözden geçirdik. Önce herhangi
bir de¤ifliklik görmedik. Sonra birden, bizimle buzlar›n geri kalan bölü-
mü aras›nda, su bulundu¤unu fark ettik. Üzerinde bulundu¤umuz par-
ça bir mil eninde, iki üç mil uzunlu¤undayd›. Oldukça büyük bir buz par-
ças›yd› buras›.
Biz bununla u¤rafl›rken arkadafllardan biri:
– Bir gemi! diye seslendi.
– Ne tarafa gidiyor acaba? diye ba¤r›flt›k.
David:
– Güneye, diye yan›t verdi. Yan›m›za bile yanaflmaz.
Gerçekten, dedi¤i gibi olmufltu. Bir süre sonra gemi gözden kay-
boldu. Andre:
– Bana kal›rsa, bu giden sonuncu gemiydi, diye söylendi. Gerçek-
ten korkmamak gerek. K›fl› burada geçirmek zorunday›z. Bu buz ada-
s›n›n günün birinde parçalanmas› olas›l›¤› da var. As›l tehlike iflte o za-
man bafllar. Bunun için, vakit varken sahile gidip s›¤›nacak bir yer bul-
mal›y›z.
Andre’nin söylediklerinin gerçek oldu¤unu biliyorduk. Önümüzde
uzun bir k›fl vard›. Ölmemek için, önlem almam›z gerekiyordu.
* * *
79
