Giderken flöyle m›r›ldan›yordu:
– Bir taraf› seni büyütür, öbür taraf› küçültür...
Alice, neyin bir taraf›, neyin öbür taraf› diye düflünür-
ken, t›rt›l bunu anlam›fl gibi:
– Mantar›n, dedi ve gözden kayboldu.
Alice, mantara düflünceli düflünceli bakt›. Hangi taraf›-
n›n kendini büyütece¤ini bulmaya çal›fl›yordu. Mantar yus-
yuvarlak oldu¤undan, bu hiç de kolay bir ifl de¤ildi. Sonun-
da, mantar›n karfl›l›kl› iki taraf›ndan birer parça kopard›.
Sa¤ elindekinden birazc›k ›s›rd›. Bir an sonra çenesinin
alt›nda bir sanc› duyumsad›; çenesi ayakkab›lar›na daya-
n›yordu.
Çok korktu. Ancak, kaybedecek zaman› yoktu. Çünkü,
küçülmeye devam ediyordu. Sol elindeki parçay› a¤z›na
götürdü. Çenesi, ayakkab›lar›na öylesine dayanm›flt› ki,
a¤z›n› açmakta oldukça güçlük çekti.
– Neyse bafl›m biraz rahatlad›, dedi.
Yaln›z bu sevinç uzun sürmedi. Çünkü boyu uzam›fl,
uzam›fl, a¤açlar› bile aflm›flt›. Omuzlar›, a¤açlar›n en yük-
sek dallar› aras›nda kalm›flt›.
Ellerini bafl›na götürmesine olanak olmad›¤›n› anla-
y›nca, bafl›n› ellerine götürmeyi denedi. Boynunu bir y›lan
gibi her tarafa bükebildi¤ini gördü. Tam bafl›n› yapraklar›n
aras›na dald›raca¤› s›rada, yüzünde duydu¤u bir ac›yla
bafl›n› geri çekti. Büyük bir güvercin, kanatlar›yla Alice’e
fliddetle vuruyordu:
– Y›lan!...
Alice öfkeyle ba¤›rd›:
– Ben y›lan de¤ilim...
– Y›lans›n! Her yolu denedim; a¤aç kökleri, banklar, çit-
ler, ama bu y›lanlara hiçbir fley fayda etmiyor...
32
