– Kap›y› böyle t›k›rdatman›n hiç faydas› yok. ‹ki neden-
den yok. Birincisi, ben kap›n›n d›fl›nday›m; ikincisiyse,
içerde öyle gürültü var ki kimsenin seni duymas›na olanak
yok.
‹çerdeki pat›rt› gerçekten korkunçtu.
– ‹çeriye nas›l girebilirim?
Uflak onun söyledi¤ine ald›rmaks›z›n devam etti:
– Kap› aram›zda olsayd›, kap›y› çalman›z›n da bir anla-
m› olurdu. Örne¤in; ben içerde olsayd›m, vururdun; ben de
açard›m, d›flar› ç›kard›m.
Uflak konuflurken devaml› havaya bak›yordu. Alice bunu
çok sayg›s›zca buldu.
Alice, yüksek sesle sorusunu tekrarlad›:
– ‹çeriye nas›l girebilirim?
– Ben, yar›na kadar burada oturaca¤›m.
Tam o s›rada evin kap›s› aç›ld›. Ufla¤a do¤ru büyük bir
tabak f›rlat›ld›. Tabak, burnunun ucunu s›y›rarak arkas›nda-
ki a¤açlardan birine çarp›p k›r›ld›¤› hâlde uflak, hiçbir fley
olmam›fl gibi sakin sakin sözlerine devam etti:
– Belki de öbür güne kadar...
Bu sefer Alice, sesini iyice yükselterek sordu:
– ‹çeriye nas›l girebilirim?
Alice susunca uflak söze bafllad›:
– Günlerce burada oturaca¤›m!
– Peki, ben ne yapay›m? dedi Alice.
Uflak yan›t verdi:
– Ne istersen onu yap.
Alice:
– Of! Bununla da konuflulmuyor ki, tam bir aptal, diye
söylenerek kap›y› aç›p, içeriye girdi.
Kap›, bafltan afla¤› sigara duman›yla kapl› bir mutfa¤a
36
