– Öyle bir fley yaparsan›z Dinah’› üstünüze salar›m, di-
ye hayk›rd›.
Her taraf birden ölüm sessizli¤ine gömüldü.
“Ne yapacaklar bakal›m flimdi? Birazc›k ak›llar› olsa,
dam› söküp, beni ç›kar›rlar.” diye düflündü Alice.
Bekleyifl uzun sürmedi. Çünkü birden bir çak›l tafl› ya¤-
muru bafllad›. Camlara, duvarlara, baz›lar› da yüzüne çar-
p›yordu.
– Durdurmal›y›m bunu! diye ba¤›rd› Alice.
Ortal›¤a yine bir ölüm sessizli¤i çöktü.
Bir ara gözü yerdeki çak›l tafllar›na tak›ld›. Bunlar, birer
kek parças› olmufllard›.
– Bunlardan birini yesem gene boyum de¤iflecek. Da-
ha fazla büyüyemeyece¤ime göre, san›r›m küçülece¤im,
diyerek bir tanesini a¤z›na att›. Büyük bir sevinçle, küçül-
meye bafllad›¤›n› gördü.
Kap›dan geçebilecek duruma gelince, koflup evden
ç›kt›. Kendini küçüklü büyüklü bir sürü hayvan›n aras›nda
bulmufltu. Bir kertenkele olan zavall› Bill, onlar›n ortalar›n-
dayd›; iki küçük domuzun tuttu¤u flifleden bir fleyler içiyor-
du. Hayvanlar Alice’i görünce üzerine yürüdüler; ama o
h›zla koflarak bir orman›n içine girdi...
Tehlikeden kurtulduktan sonra, orman›n içinde dolafl›r-
ken bir yandan da düflünmeye bafllad›:
“‹lk iflim; normal boyuma gelmek, sonra da bir yolunu
bulup o güzel bahçeye girmek.”
Gerçekten iyi bir plând›. Güçlük, bunun nas›l olaca¤›n›
bilmemekten kaynaklan›yordu.
A¤açlar›n aras›ndan çevresine kayg›yla bak›n›rken, ba-
fl›n›n üzerinde bir havlama duydu.
Yukar› bakt›¤›nda kocaman bir köpek gördü. Köpek,
28
