Alice böyle konuflurken ufac›k, flipflirin bir evin önüne
gelmiflti. Kap›s›nda; pirinçten yap›lm›fl, parlak bir levha üze-
rinde “Beyaz Tavflan” yaz›l›yd›. Kap›y› çalmadan içeri girdi.
As›l Marry Anne’le karfl›lafl›p yelpazeyle eldivenleri alama-
dan kap› d›flar› at›lmak korkusuyla do¤ruca yukar›ya kofltu.
– Bir tavflana hizmet etmek çok garip do¤rusu! Art›k
bundan sonra Dinah da bana emredecek, diye düflündü.
Hayalinde flöyle bir tablo canlanm›flt›:
– Alice Han›m! Buraya gelin ve yürüyüfl için giyinin...
dedi dad›s›.
– fiimdi geliyorum, dad›. Fakat Dinah gelinceye kadar,
bu deli¤in bafl›nda bekleyip farenin ç›kmas›na engel olmak
zorunday›m.
Sonra flöyle düflündü:
“Dinah böyle herkese emretmeye bafllad›ysa, onu çok-
tan evden atm›fllard›r.”
Küçük, temiz bir odaya girdi. Pencerenin önündeki ma-
san›n üzerinde, bir yelpaze ve keçi derisinden yap›lm›fl iki
çift eldiven duruyordu. Alice, bir çift eldivenle yelpazeyi al-
d›. Tam ç›kaca¤› s›rada, gözleri aynan›n önünde duran bir
flifleye tak›ld›. Üzerinde “Beni iç!” gibi bir etiket yoktu, ama
gene de Alice t›pay› açt›, “Kesinlikle ilginç bir fley olacak”
diye düflünerek flifleyi dudaklar›na götürdü. ‹çinden:
“Umar›m beni büyütür, art›k küçük olmaktan s›k›lmaya
bafllad›m.” dedi. Gerçekten de öyle oldu. Hatta istedi¤in-
den de çok büyümüfltü... fiiflenin yar›s›n› içmiflti ki, bafl› ta-
vana dayand›. Boynunun k›r›lmas›n› önlemek için, flifleyi
b›rakmak zorunda kald›.
– Bu kadar› yeterli. Daha fazla büyürsem, hiç iyi olmaz.
Bu hâlimle bile kap›dan ç›kam›yorum. Keflke daha az iç-
seydim!...
24
