– Anlaflt›k san›r›m, dedi Bob. Yolculuk ne zaman?
– Öbür gün sabah, günefl do¤madan...
Bob, kay›¤›na binerken yine ba¤›ra ça¤›ra söylenmeye
bafllayan Yafll› Kurt’un sesini duydu.
Herbert, Omnia’dan girdi¤i gibi sessizce ç›kt›. Gizlice, ar-
ka taraftan... Karanl›kta Ozara onu kucaklay›p kay›¤a ald›.
Gece iyice bast›rm›flt›. Befl dakika önceyse Kaptan Arthur’la
Bob aras›nda flu konuflma geçmiflti:
– Sak›n beni kand›rmaya kalkma. Köpe¤i Kaledon’a geri
götürece¤iz.
Bob da:
– Kayg›lanmay›n kaptan, demiflti. Odamda tutuyorum.
Kap›y› da iki kez kilitledim. ‹sterseniz gelin görün.
Bu öneri kaptan› kuflkuland›rm›flt›.
– Görmek isterim, diye yan›t verdi.
Hayvan›n kamarada olmayaca¤›n› san›yordu. Bob, anah-
tar› iki kez çevirerek kap›y› açt›. Herbert ortada uzanm›fl ya-
t›yordu. Kaptan Arthur, Bob’›n s›rt›n› okflayarak uzaklaflt›. Fa-
kat e¤er befl dakika sonra gelip olanlar› görseydi, kesinlikle
gözlerine inanamaz, flaflar kal›rd›. Bob, köpe¤in yan›na geri
döndü. Eliyle Herbert’› okflad› ve ona, “Sus, sesin ç›kmas›n.
Köfleye otur.” diye iflaret etti. Bob, sessizce kamaras›n› bo-
flaltt›. Herbert, efendisinin emretti¤i gibi k›p›rdamadan duru-
yordu. Kamaradan en son o ç›kt›. Bob, Herbert’› koflturuyor-
du. Ozara da ceplerini yokluyor, tek hazinesi olan flütünün
51
