Sonra birden aya¤a kalkt›. Boyu çok uzundu. Bob, ada-
m›n kafas›n› tavana çarpaca¤›n› sand›.
Yahudinin ad› Micihara (Misihara)’yd›. Hemen yumuflad›.
– Hakl›s›n›z Geraldin, dedi. Bu yolculuk hepimizi sinirli
yapt›. Özür dilerim. Bu gemiciyle sizin istedi¤iniz gibi anlafla-
biliriz.
Sonra Bob’a dönerek:
– Karaya ç›k›nca bizim hakk›m›zda kimseyle bir fley ko-
nuflmazsan›z iyi edersiniz, dedi.
– Anlad›m, diye yan›t verdi Bob. Ben susmas›n› bilirim. Si-
zin için söylenen çok fley var. Ben bunlar› dinlemeyi ye¤lerim.
Yahudi meraklanm›flt›:
– Bizim bu yolculu¤umuz konusunda m› söylenenler var?
Bob, “evet” anlam›nda bafl›n› sallad›.
– O hâlde bizim ne yapmak istedi¤imizi biliyorsunuz... Bu-
nun için mi bizimle çal›flmak istediniz?
Bob, yine bafl›n› sallad›. Yafll› Kurt’un gözlerinde garip bir
›fl›¤›n yan›p söndü¤ünü fark etti.
– Beyler, dedi Bob, siz bana ücretimi ve gündelik alt› litre
biram› verdikten sonra, ben sizin hazine avc›l›¤›n›za hiç ka-
r›flmam. Ben bu çeflit öyküleri çok dinledim. Sizin gibilere gü-
ney denizlerinde çok rastlan›r. Denizin dibi, bulunup keflfedil-
meyi bekleyen hazinelerle dolu...
Yafll› Kurt rahatlam›flt›. Arkas›na yasland›. Gözleri çok
mutlu hayallere dal›p gitmiflti.
50
