Tam o s›rada bir el, elbisemden tutup beni su yüzü-
ne çekti.
– Omzuma dayan›n. Daha kolay yüzersiniz.
Kolunu tutarak:
– Conseil, diye ba¤›rd›m. Dalgalar seni de mi denize
sürükledi?
– Hay›r efendim. Denize düfltü¤ünüzü görünce arka-
n›zdan atlad›m.
– Teflekkür ederim Conseil. Gemi nerede?
– Ne yaz›k ki gitti. Denize atlamadan önce gemiciler,
dümenin k›r›ld›¤›ndan ve ifle yaramaz hâle geldi¤inden
söz ediyorlard›. Canavar, dümeni diflleriyle parçalam›fl.
Gemide baflka hasar yok. Fakat art›k istedi¤i yöne gide-
mez. Bulundu¤umuz yere de dönemeyecektir.
– O hâlde bo¤ulaca¤›z.
– Belki. Fakat elbiselerimizi ç›kart›rsak birkaç saat
dayanabiliriz.
B›ça¤›yla, birbirimize yard›m ederek elbiselerimiz-
den kurtulduk. fiimdi yüzmek çok daha kolayd›.
Saat birde iyice yorulmufltum, ellerim ayaklar›m ka-
t›laflmaya bafllam›flt›. Daha fazla yüzemezdim; Conseil
de beni daha fazla su yüzünde tutamazd›.
Ay ç›kt›, gemi befl mil uza¤›m›zda göründü. Ba¤›r-
mad›m, çünkü bir yarar› olmazd›. Conseil, avaz› ç›kt›¤›
kadar ba¤›rd›. Birden ba¤›rmas›na yan›t veren bir ses
duyar gibi oldum.
– Sesi duydun mu? diye sordum.
– Evet, evet, diye yan›t verdi ve yine “‹mdat, imdat!”
diye ba¤›rd›.
15
