– Yar›n sabah. Yar›n saat onda buraya gelirsin de¤il mi
Oliver? O zaman her fleyi konufluruz.
Oliver:
– Peki efendim, diye yan›t verdi.
Bay Grimwig, Bay Brownlow’a f›s›ldar gibi:
– Bak dostum, sana ne söyleyece¤im. Bu çocuk, yar›n sa-
bah buraya gelmeyecek. Nedense insanlara çok kolay güve-
niyorsun. Bu çocuk seni aç›kça aldat›yor.
Grimwig asl›nda Oliver’›n görünüflünün, tav›rlar›n›n ola-
¤anüstü bir çekicili¤e sahip oldu¤unu biliyordu. Onun dürüst
kiflili¤ini duyumsam›flt›, ama kendisinin afl›r› kuflkucu kiflili¤i
yüzünden bütün bunlar› söylemek zorunda kalm›flt›.
Bay Brownlow emin bir tav›rla:
– Hay›r, aldatm›yor. Yaflam›m üzerine bahse girerim.
– Ben de bafl›m üzerine bahse girerim. Görece¤iz! dedi
Bay Grimwig meydan okur gibi gülümseyerek.
Tam o s›rada içeriye Bayan Bedwin girdi. Bay Brown-
low’un sabah, çocu¤un yakaland›¤› kitapç›dan sat›n ald›¤›
küçük bir kitap paketini getirdi. Kad›n, paketi masaya b›rakt›k-
tan sonra, odadan ç›karken Bay Brownlow:
– Paketi getiren çocu¤u bekletin, Bayan Bedwin. Geri gi-
decek bir fley var, dedi.
– Çocuk gitti, efendim.
– Arkas›ndan seslenin. Çok önemli. Kitapç› yoksuldur. Ki-
taplar›n paras› ödenmedi. Hem gidecek kitaplar da var.
Oliver bir yana, kad›n öbür yana kofltu. Görünürde çocuk
yoktu. Oliver’la Bayan Bedwin geri dönüp çocu¤un izine rast-
72
