MALIN TESL‹M‹
Havan›n kapal›, gökyüzünün gri bulutlarla kapl› oldu¤u bir flubat
sabah›yd›. Tom amcan›n kulübesinde, herkes çok üzgündü. Chole,
gözyafllar›n› silerek titiz bir flekilde gömlekleri ütülüyordu. Tom,
onun yan›nda sessizce oturuyordu. Çocuklar içeride uyuyorlard›.
Tom içeri gidip çocuklar›n›n yataklar›na yaklaflt›:
– San›r›m, onlar› bir daha göremeyece¤im, dedi.
Chole, bu söz üzerine elindeki ütüyü b›rakarak yüksek sesle a¤-
lamaya bafllad›.
– Han›m›m, iki y›l içinde seni yine sat›n alacaklar›n› söyledi;
ama ben, Güney’e gidenlerin geri gelmediklerini çok iyi biliyorum.
Tom:
– Ben Tanr›n›n iste¤inin d›fl›nda bir fley olmayaca¤›na inan›-
yorum. Biliyorum, Tanr› bana yard›m edecek.
– Bu sözler benim ac›lar›m› dindirmiyor, diyen Chole kahvalt›y›
haz›rlamaya bafllad›.
Kahvalt› özenle haz›rlanm›flt›. Çocuklar, her fleyi silip süpürdük-
ten sonra, olup bitenleri kavramaya çal›flt›lar. Anneleri a¤l›yor, ba-
balar›ysa çok üzgün görünüyordu.
Çocuklardan biri, han›m›n geldi¤ini haber verdi.
Bayan Shelby, kulübeye girdi¤inde yorgun ve üzgün görünüyor-
du.
30
