Elisa, karfl›ya geçmek için sandal bulup bulamayaca¤›n› sordu.
– Art›k sandallar ifllemiyor, diye yan›tlad› aflç› kad›n. Elisa yor-
gun ve bitkin oldu¤u için, karfl›ya geçmesi gerekti¤ini söyledi.
Aflç› kad›n, karfl›ya mal götürmek için akflam yeme¤inde bura-
ya bir adam›n gelece¤ini söyleyerek; küçük bir oday›, çocu¤unu
uyutmas› için Elisa’ya açt›.
Bu s›rada Shelby’lerin evinde, Bayan Shelby’nin haz›r oldu¤u-
nu söyledi¤i yemek, çeflitli kazalarla gecikip duruyordu.
Haley, odada huzursuzca dolan›yordu. Bu, hizmetçilerin gözün-
den kaçm›yordu. Hepsi, olanlardan hoflnuttu.
Tom, efendisinin, zor durumda oldu¤u için kendisini satt›¤›na
inan›yor; ancak yoklu¤unda efendisinin ifllerinin daha da kar›flaca-
¤›n› düflünerek üzülüyordu.
Zili çalarak Tom’u yan›na ça¤›ran Bay Shelby, bugün serbest ol-
du¤unu; onu, istemeden bu baya satt›¤›n›, ama yar›n kendisini bu-
lamazsa, bu baya on bin dolar ödemek zorunda kalaca¤›n›, yar›n
burada olmas› gerekti¤ini anlatt›.
Haley, pis bir ifadeyle Tom’a defalarca, kaçmamas› gerekti¤ini
söyledi.
Tom, Shelby’yi kendisinin büyüttü¤ünü, ona bir kötülük etmeye-
ce¤ini yineledi. Bayan Shelby de, en k›sa zamanda Tom’u geri ala-
caklar›n› ve onu kime satt›¤›n› unutmamas› gerekti¤ini Haley’e
an›msatt›.
Haley:
– ‹sterseniz onu size bir y›l sonra yine satar›m. Benim iflim bu;
al›p satarak para kazanmak.
Shelby’ler, onun bu ars›z konuflmalar›na duygular›n› bast›rarak
katlanmaya çal›fl›yorlard›.
Saat ikiye do¤ru Sam’le Andrew, atlar› getirdiler.
Malikânenin s›n›r›nda Haley:
– Do¤ruca ›rma¤a gitmeliyiz. Küçükler hep onu geçmek isterler,
dedi.
Samuel, do¤ru düflündü¤ünü söyledikten sonra; oraya, toprak
22
