mal›s›n.
adap erkân
a.
Yol yordam, yöntem, do¤ru
ve yerinde davran›flta bulunma:
Bu
adam adap erkân bilmez.
adaptasyon
a. Fr.
1.
ed.
Uyarlama.
2.
dirb.
Uyum.
adapte
ön a. Fr.
Uyarlanm›fl.
adapte etmek
uyarlamak.
adaptör
a. Fr.
Elektrikli bir ayg›t›n daha
farkl› güçte bir ak›mla çal›flmas›n› sa¤-
layan araç, uyarlay›c›.
ada so¤an›
a. bitb.
Zambakgillerden, son-
baharda beyaz çiçekler açan, so¤an›n-
dan ilaç olarak yararlan›lan ve baz›
maddeler elde edilen bir bitki.
adafl
a.
Ayn› ad› tafl›yan kiflilerden her biri:
O benim adafl›md›r.
ada tavflan›
a. hayb.
Tavflanla yak›n akraba
olan, ço¤unlukla ondan daha küçük, ya-
bani ya da evcil, kemirici, memeli bir
hayvan.
aday
a.
1.
Bir görevi, bir ifli, bir hakk› elde
etmek için kendini öne süren ya da bafl-
kalar›nca önerilen kifli:
Bu görev için
kaç aday var?
2.
Bir görevi üstlenmek,
bir meslek edinmek, bir unvan elde et-
mek için e¤itilen, yetifltirilen kifli:
Bafla-
r›l› bir ö¤retmen aday›s›n.
aday olmak
bir göreve, bir ifle fleçilmek için kendini
öne sürmek:
S›n›f baflkanl›¤› için aday
oldu.
aday aday›
a.
Bir görevi üstlenmek, bir ifli
yapmak, bir unvan› elde etmek için ilk
elemeyi kazanmak amac›yla baflvuran,
seçilen, önerilen kifli ya da eser:
Millet-
vekili seçilebilmek için aday aday› oldu.
adayl›k, -¤›
a.
Bir ifl, bir görev, bir unvan
için aday olma durumu.
adayl›¤›n› koy-
mak
bir görev, bir ifl, bir unvan için
aday oldu¤unu bildirmek:
Belediye bafl-
kanl›¤› için adayl›¤›m› koyuyorum.
ad çekimi
a. dlb.
Adlara ad›n durum ekle-
rinin ya da iyelik eklerinin getirilmesi:
yol-u, yola, yol-da, yol-dan; kalem-im,
kalem-in, kalem-i, kalem-imiz, kalem-
iniz, kalemleri.
ad çekme
a.
1.
Ad çekmek eylemi, kura:
Görev yerleriniz ad çekmeyle belirlene-
cek.
2.
sp.
Oyun bafllamadan önce
oyuncular aras›nda bafllama at›fl› ya da
vuruflu, alan seçme gibi öncelikleri be-
lirleme ifli.
ad çekmek
(nsz.)
Bir fleyi belirlemeyi flan-
sa, rastlant›ya ba¤l› olarak gerçeklefltir-
mek için her birinde birer ad yaz›l› kâ-
¤›tlardan birini seçmek, kura çekmek:
Bu ifli kimin yapaca¤›n› belirlemek için
aran›zda ad çekelim.
adem
a. Ar.
Yokluk, ölüm, hiçlik.
Âdem
öz. a. (a:dem) Ar.
Kutsal kitaplara
göre yarat›lan ilk insan ve ilk peygam-
ber.
âdem
a. (a:dem) Ar. esk.
‹nsan, insano¤lu,
adam, âdemo¤lu.
âdemo¤lu
a. (a:demo¤lu) Ar.+ T.
‹nsano¤-
lu.
adet, -di
a. Ar.
1.
Say›.
2.
ön a. ve a.
Birim
olarak kabul edilen fley, tane:
‹ki adet el-
ma yedim.
âdet
a. (a:det) Ar.
1.
Bir kimsenin yapma-
ya al›flm›fl oldu¤u davran›fl biçimi, al›fl-
k›:
Kahvalt›da gazete okumak âdetidir
.
2.
Örf, töre.
3.
(kad›nlarda) Aybafl›.
âdet edinmek
bir fleyi, bir davran›fl›
al›flkanl›k durumuna getirmek:
Her y›l-
bafl› ailece toplanmay› âdet edinmifltik.
âdet olmak
(bir davran›fl) eskiden beri
yap›lmak:
Sünnet dü¤ünü bizde âdet ol-
mufl.
âdeta
be. (a:deta:) Ar.
Hemen hemen, ne-
redeyse, basbaya¤›, sanki:
Bu k›fl âdeta
bahar mevsimi gibi geçiyor.
ad-eylem
a. dlb.
Mastar, isim-fiil.
ad›l
a. dlb.
Varl›klara kifli, özlük, gösterme
ve belirsizlik kavramlar› vererek onlar›n
yerini tutan sözcük, zamir:
sen, biz, o,
kendiniz, kendisi, bu, flu, kim, hangisi,
ne, öteki, birkaç›, biri, baz›s›.
ad›m
a.
1.
Yürümek için aya¤› kald›r›p be-
lirli bir uzakl›kta yere basma hareketle-
adap erkân
ad›m
21
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 21
