ö¤ütülmesini sa¤layan ve ses ç›karma-
ya yard›mc› olan boflluk:
A¤z›n doluy-
ken konuflmamal›s›n.
2.
Bu bofllu¤un
dudaklarla çevrelenmifl bölümü:
Koca-
man bir a¤z› vard›.
3.
Kaplar›n ya da içi
oyuk fleylerin aç›k olan bölümü:
fliflenin
a¤z›, tencerenin a¤z›.
4.
Bir akarsuyun
denize ya da göle döküldü¤ü yer:
›rmak
a¤z›.
5.
Bir körfezin, bir koyun, bir hali-
cin ya da bir liman›n denize aç›lan yan›:
liman a¤z›.
6.
Bir dilin de¤iflik yörelerde
ses ç›k›fllar› ve sözcüklerin söyleniflin-
deki farkl›l›k, flive:
‹stanbul a¤z›, Kara-
deniz a¤z›.
7.
Birkaç yolun birbirine
ba¤land›¤› yer, kavflak:
dört yol a¤z›.
a¤›z birli¤i
a.
Ayn› fleyi söylemeyi ya da
yapmay› kararlaflt›rma:
A¤›z birli¤i et-
miflçesine hepsi ayn› fleyi söylüyorlard›.
a¤›z dalafl›
a.
A¤›z kavgas›.
a¤›z dolusu
a.
1.
A¤z›n alabilece¤i miktar-
da.
2.
(küfür) Birbiri pefli s›ra:
A¤›z do-
lusu küfür etti.
a¤›z kavgas›
a.
Karfl›l›kl› a¤›r sözler söyle-
yerek yap›lan ba¤r›flma, at›flma, a¤›z
kavgas›.
a¤›z kokusu
a.
Bir kimsenin dayan›lmaz tu-
tum ve davran›fllar›:
Onun a¤›z kokusu-
nu art›k çekemeyece¤im.
a¤›zl›k, -¤›
a.
1.
Bir ucuna sigara tak›l›p di-
¤er ucundan duman çekilen çubuk:
Si-
garas›n› lüle tafl›ndan yap›lm›fl bir a¤›z-
l›kla içerdi.
2.
Nefesli çalg›larda dudak-
lar›n aras›na yerlefltirilen parça.
3.
Tele-
fon gibi araçlarda a¤za yaklaflt›r›lan ve
sesi ileten bölüm.
4.
Hayvanlar›n ›s›r-
mas›n› ya da zararl› fleyler yemesini ön-
lemek için a¤›zlar›na tak›lan, metalden
ve deriden yap›lm›fl kafes.
5.
Borular›n
ucuna tak›lan metal parça.
a¤›z flakas›
a. Sözle yap›lan flakalaflma,
sözle tak›lma.
a¤›z tad›
a.
Bir toplumda, bir toplulukta ya
da bir ailede dirlik düzenlik, huzur:
Aile-
ce a¤›z tad›yla bir tatil yapal›m dedik.
a¤ kepçe
a.
Bal›kç›l›kta kullan›lan, a¤dan
örülmüfl uzun sapl› sepet.
a¤lamak
(nsz., -e)
Üzüntü, piflmanl›k gibi
duygular›n ya da fiziksel bir ac›n›n etki-
siyle gözyafl› dökmek:
Askere giden o¤-
lunun ard›ndan a¤l›yordu.
a¤lat›
a. tiy.
Trajedi.
a¤latmak
(-i)
A¤lamas›na neden olmak:
fiu
çocu¤u niçin a¤lat›yorsun?
a¤ma
a
1.
A¤mak eylemi.
2.
Akan y›ld›z.
a¤mak
(nsz.)
1.
Yükselmek, havalanmak:
Bulutlar gö¤e do¤ru a¤›yor.
2.
Bir yana
e¤ilmek, afla¤›ya inmek.
a¤r›
a.
Vücudun herhangi bir yerinde du-
yulan ve insan› rahats›z eden ac›.
a¤r› kesici
a.
A¤r›n›n azalmas›n› ya da yok
olmas›n› sa¤lay›c› (ilaç).
a¤r›ma
a.
1.
A¤r›mak durumu.
2.
Memeli
hayvanlarda kenelerin bulaflt›rd›¤› bir
hastal›k.
a¤r›mak
(nsz.)
Vücudun herhangi bir ye-
rinde sürekli ve rahats›z edici bir a¤r›
olmak:
Bafl›m a¤r›yor.
a¤r›s›z
ön a.
1.
A¤r› vermeyen:
A¤r›s›z bir
hastal›k bu.
2.
be.
A¤r›tmadan, a¤r› ver-
meden:
a¤r›s›z difl çekme.
3.
mec.
So-
runsuz, dertsiz, tasas›z
: A¤r›s›z bafl›m›
a¤r›tma.
a¤ tabaka
a. anat.
Gözün, görme sinirleri
ile ›fl›¤a duyarl› görme duyu hücreleri-
nin bulundu¤u a¤a benzer iç bölümü;
retina.
a¤ustos
a. Lat.
Y›l›n otuz bir gün süren se-
kizinci ay›.
a¤ustos böce¤i
a. hayb.
Efl kanatl›lardan,
bitkilerin suyu ile beslenen, erkekleri
kar›nlar›n›n alt›ndaki özel bir organdan,
kesik kesik ve hep ayn› sesi ç›karan bir
böcek.
ah
ünl.
1.
Sesin tonuna göre öfke, sevinç,
ac›ma, piflmanl›k, sevgi, özlem gibi
duygular› belirtir:
Ah, ne kadar sevin-
dim anlatamam!
2.
Vücudun herhangi
bir yerinde ac› duyuldu¤unda söylenir:
Ah kolum!
3.
a.
‹lenme, beddua.
ah al-
mak
birinin ilenmesini, bedduas›n› al-
a¤›z birli¤i
ah
27
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 27
