e, E
Türk abecesinin alt›nc› harfi; ses bili-
mi bak›m›ndan ince, düz-genifl ünlü.
e
ünl.
1.
Tümcenin bafl›na getirildi¤inde
“öyle ise, mademki öyle, öyle olunca”
gibi anlamlarda kullan›l›r:
E, kals›n.
2.
(e:)
Bafl›na getirildi¤i tümceye çeflitli
tonlar katarak birtak›m duygular anlat›r:
E, b›rak art›k flunu!
3.
(soru biçiminde)
fiaflma ve merak anlat›r:
E, ne olmufl?
ebat, -d›
a. (eba’:t) Ar.
Boyutlar.
ebe
a.
1.
Do¤um iflini yapt›ran kad›n.
2.
hlk.
Büyük anne, nine.
3.
Çocuk oyunla-
r›nda bafl olan ya da tak›ma karfl› tek
bafl›na oynayan çocuk.
ebedî
ön a. (ebedi:) Ar.
Sonsuz, ölümsüz.
ebedîleflmek
(nsz.)
Sonsuzlaflmak, ölüm-
süzleflmek.
ebediyen
be. (ebedi’:yen) Ar.
1.
Sonsuz
olarak, sonsuzlu¤a kadar:
Onu ebediyen
kaybettik.
2.
(olumsuz tümcelerde) Hiç-
bir zaman.
ebegümeci
a. bitb.
Ebegümecigillerden,
çiçekleri ilaç, yapraklar› sebze olarak
kullan›lan, kendili¤inden yetiflen, çok
y›ll›k ve mor çiçekli bir bitki.
ebelemek
(-i)
Çocuk oyunlar›nda bir oyun-
cuyu ebe yapmak.
ebemkufla¤›
a.
Gök kufla¤›, alk›m.
ebeveyn
a. Ar. esk.
Anne ve baba.
ebonit
a. Fr.
Kauçu¤un kükürtle ifllenme-
sinden elde edilen sert plastik madde.
ebru
a. (ebru:) Far.
K⤛t üzerine yap›lan
renkli süs.
ebruli
ön a. (ebru:li:)
Üzerinde de¤iflik
renkler bulunan.
ecdat, -d›
ç. a. (ecda:t) Ar.
Dedeler, atalar.
ecel
a. Ar.
Yaflam›n sonu, ölüm zaman›.
ecnebi
ön a.
ve
a. (ecnebi:) Ar.
1.
Baflka
devlet uyru¤unda olan (kifli), yabanc›.
2.
a.
(ad tamlamalar›nda) Baflka devlet:
ecnebi mal›.
ecza
a. (ecza:) Ar.
‹laç yapmaya ya da sa-
nayide türlü ifllerde kullan›lan kimyasal
maddelerin genel ad›.
eczac›
a.
‹laç yapan ya da haz›r ilaç satan
diplomal› kifli.
eczac›l›k, -¤›
a.
1.
‹laçlar›n haz›rlanmas›y-
la u¤raflan uygulamal› bilim.
2.
Eczac›-
n›n mesle¤i ya da ifli.
eczane
a. (ecza:ne) Ar.+Far.
‹laçlar›n haz›r-
land›¤› ya da sat›ld›¤› yer.
eda
a. (eda:) Ar.
1.
Davran›fl, tav›r.
2.
Naz,
iflve.
3.
Anlat›fl yolu:
Adam bir doktor
edas›yla konufltu.
edat
a. Ar. dlb.
‹lgeç.
edebî
ön a. (edebi:) Ar.
Edebiyatla ilgili,
edebiyata iliflkin.
edebiyat
a. (edebiya:t) Ar.
1.
Olay, duygu,
düflünce ve hayallerin dil arac›l›¤›yla bi-
çimlendirilmesi sanat›; literatür; yaz›n.
2.
Bir bilim kolunun çeflitli konular› üze-
rine yaz›lm›fl yaz› ve eserlerin tümü, li-
teratür.
3.
mec.
Gereksiz, bofl sözler:
Edebiyat yapmay› b›rak.
edebiyatç›
a.
1.
Edebiyatla u¤raflan kifli.
2.
Edebiyat dersi ö¤retmeni.
edememek
(nsz.) (ede’memek)
Rahat ola-
mamak, kendinde bir eksiklik duymak,
yapamamak:
Ben onsuz edemem.
edep, -bi
a. Ar.
Toplum töresine uygun
davranma, terbiye.
edepli
ön a.
Terbiyeli, ince, uslu.
232
E
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 232
