o, O
Türk abecesinin on sekizinci harfi; ses
bilimi bak›m›ndan kal›n, yuvarlak-genifl
ünlü.
O
kim.
Oksijen elementinin simgesi.
o
ünl. (o:)
fiaflma, be¤enme, sevinç gibi
duygular› ve alay, ç›k›flma gibi durum-
lar› belirtir:
O, siz de buradas›n›z! O,
herkes burada, ne güzel!
o, -nu
ad.
1.
Tekil üçüncü kifliyi gösterir:
O
gelmiyor mu?
2.
Daha önceden sözü
edilen fleyi gösterir:
O de¤il, bu senin.
3.
Uzakta olan, hakk›nda konuflulan fle-
yin ya da kiflinin yerine kullan›l›r:
Onun
fiyat› uygun de¤ildi.
4.
ön a.
Zaman›n
ya da sözü edilen varl›¤›n uzakta oldu-
¤unu belirtir:
o çocuk, o kasaba.
o den-
li
afl›r›l›k ve çokluk belirtir, o kadar;
O
denli yoruldum ki...
o gün bu gün
(gündür)
o günden, o zamandan beri:
O
gün bu gün bir daha karfl›ma ç›kamad›.
o hâlde
öyle oldu¤una göre, bu durum
karfl›s›nda, öyleyse:
O hâlde bir daha
görüflmeyelim.
o kadar
o denli.
o saat
hemen, o anda:
Haber gelirse, o saat
beni ara.
o takdirde
o hâlde.
oba
a.
1.
Göçebelerin konaklad›klar› yer.
2.
Burada konaklayan göçebe halk.
3.
Ge-
nellikle bölmeli büyük ve uzun göçebe
çad›r›.
obje
a. Fr.
Nesne.
objektif
ön a. Fr.
1.
Nesnel.
2.
a. fiz.
Foto¤-
raf makinesi, dürbün, mikroskop gibi
optik aletlerde cisimlerden gelen ›fl›nla-
r› al›p ekran üzerine yans›tan mercek ya
da mercek sistemi.
objektif olmak
nes-
nel olmak.
obruk, -¤u
a. co¤.
Kayalarda oluflmufl a¤z›
aç›k ve derin oyuk.
obua
a. (o’bua) Fr. müz.
A¤›zl›k bölümü çift
kam›fltan yap›lm›fl, üflemeli bir çalg›.
obur
ön a.
Doymak bilmeyen, sürekli ve
çok yiyen (kifli).
ocak, -¤›
a.
1.
Atefl yak›lan yer.
2.
Odalar-
da, mutfaklarda genellikle duvar içinde
tu¤la ya da tafltan yap›lan bacal› yer;
flömine.
3.
Is› vererek üzerine ya da içi-
ne konulan maddeleri pifliren, ›s›tan,
kaynatan araç:
elektrik oca¤›.
4.
Kahve-
hanelerde, kurulufllarda çay, kahve vb.
fleylerin yap›ld›¤› yer.
5.
Tafl, maden ç›-
kar›lan yer:
maden oca¤›.
6.
Ev, aile,
soy.
7.
Bir aile gibi de¤erlendirilen ku-
rulufl:
asker oca¤›.
8.
Y›l›n otuz bir gün
süren birinci ay›.
ocakç›
a.
Kahvelerde çay, kahve gibi s›cak
içecekler haz›rlayan kifli.
od
a. esk.
Atefl.
oda
a.
1.
Evin ya da baflka bir yap›n›n otur-
mak, yatmak, çal›flmak gibi amaçlarla
kullan›lan bölmesi; göz.
2.
Ayn› mes-
lekten kiflilerin, ortak ç›karlar›n› savun-
mak ve kamu için yararl› çal›flmalar
yapmak amac›yla oluflturduklar› resmî
birlik:
Mimarlar Odas›.
odac›
a.
‹fl yerlerinde temizlik ve posta ifl-
lerine bakan görevli, hizmetli, hademe.
odak, -¤›
a.
1.
fiz.
Ayn› ›fl›k ya da ›s› kayna-
¤›ndan yay›lan ›fl›nlar›n topland›¤› yer
ya da nokta.
2.
mec.
Herhangi bir dü-
flüncede, nitelikte olan kiflilerin kayna¤›
ya da bir fleyin topland›¤›, yo¤unlaflt›¤›
yer; mihrak:
terör odaklar›.
odaklanmak
(nsz.)
Bir noktada, bir mer-
kezde toplanmak, yo¤unlaflmak:
Tart›fl-
462
O
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 462
