oranlamak
(-i)
1.
Ölçmek, hesaplamak,
hesap etmek.
2.
Karfl›laflt›rmak, k›yas-
lamak.
orant›
a.
1.
Bir fleyi, bir bütünü oluflturan
parçalar aras›nda ya da bu parçalarla
bütün aras›ndaki ba¤›nt›.
2.
Oran.
3.
mat.
Birincinin ikinciye oran›, üçüncü-
nün dördüncüye oran›na eflit olan dört
terim aras›ndaki ba¤›nt›.
oratoryo
a. (orato’ryo) Fr. müz.
Solo sesler
koro ve orkestra için yaz›lm›fl, oyun
ögesi bulunmayan ve genellikle dinsel
nitelikte müzik eseri.
ordinaryüs
a. (ordina’ryüs) Lat.
(1960 y›-
l›ndan önce) Türk üniversitelerinde en
az befl y›l profesörlük yapm›fl, bilimsel
çal›flmalar›yla kendini uluslararas› alan-
da tan›tm›fl ö¤retim üyeleri aras›nda se-
çilerek bir kürsünün yönetimiyle görev-
lendirilenlere verilen unvan.
ordinat
a. ‹ng.
Bir noktan›n uzaydaki yerini
belirtmeye yarayan çizgilerden biri.
ordövr
a. Fr.
Yemekten önce sunulan so-
¤uk yiyecekler.
ordu
a.
1.
Bir devletin kara, hava, deniz
kuvvetlerinin tümü.
2.
Bu kuvvetlerin
bafll›ca bölümlerinden her biri:
‹kinci
Ordu.
3.
mec.
Çok say›da insan, kala-
bal›k.
orduevi
a.
Subay, astsubay ve emeklileriy-
le bunlar›n ailelerinin sosyal gereksin-
melerini karfl›lamak amac›yla yap›lm›fl
tesis.
ordugâh
a. T.+Far.
Ordunun konaklad›¤›
yer.
org
a. Fr.
Körüklerden sa¤lanan havan›n,
irili ufakl› belli say›da borudan geçme-
siyle de¤iflik tonlarda ses veren klavye-
li bir çalg›.
organ
a. Fr.
1.
anat.
Bir canl› varl›¤›n vücu-
dunun, belli s›n›rlar› ve özel ifllevi olan
bölümü; uzuv; üye; aza:
solunum or-
ganlar›.
2.
mec.
Bir ifli yerine getirmek-
le yükümlü kurulufl:
devlet organlar›.
organik, -¤i
ön a.
Organlarla, canl› doku-
larla, organizmalarla ilgili olan.
organizasyon
a. Fr.
1.
Düzenleme.
2.
Ku-
rum, kurulufl, örgüt.
organizatör
a. Fr.
Bir etkinli¤i haz›rlayan,
düzenleyen kifli; düzenleyici.
organize
ön a.
Kurulufllar› etkinli¤e geçir-
mek için birlefltirme, ayarlama.
organi-
ze etmek
düzenlemek, ayarlamak.
organizma
a. (organi’zma) Fr. dirb.
Canl›
bir varl›¤› oluflturan organlar›n tümü.
organ nakli
a. t›p
Bir insan›n ifllevini yitir-
mifl bir organ›n›n yerine, sa¤lam bir ki-
fliden al›nm›fl organ›n aktar›m›.
organze
a. ‹ng.
‹pek ya da keten iplikle do-
kunmufl, ince bir kumafl.
orgazm
a. Fr.
Cinsel uyar›m›n en yüksek
noktas›.
orgeneral, -li
a. (o’rgeneral) T.+Fr. ask.
Kara kuvvetlerinde en yüksek rütbe ve
bu rütbeyi tafl›yan subay.
origami
a. Jap.
Geleneksel Japon k⤛t
katlama sanat›.
orijinal, -li
ön a. Fr.
1.
Özgün.
2.
mec.
Al›-
fl›lagelenden daha de¤iflik olan:
Orijinal
bir fikir, de¤il mi?
3.
a.
Bir belgenin as-
l›.
4.
a.
Taklit olmayan araç, alet, parça:
orijinal motor.
orkestra
a. (orke’stra) Fr. müz.
Çalg›c›lar
toplulu¤u, bu toplulu¤u oluflturan kifli-
lerin çald›¤› çalg›lar›n tümü.
orkide
a. (orki’de) Fr. bitb.
Salepgillerden,
dünyan›n hemen hemen her yerinde ye-
tiflien, baz› türleri ise süs bitkisi olarak
yetifltirilen, gösteriflli çiçekleri olan, çok
y›ll›k ve otsu birçok bitki türünün ortak
ad›.
orkinos
a. (o’rkinos) Yun. hayb.
Uskumru-
gillerden, boyu 2,5 metreye kadar ula-
flabilen, eti yenen bir bal›k; ton bal›¤›.
orlon
a.
(marka ad›)
1.
Yapay dokuma ipli-
¤i.
2.
Bu iplikle dokunmufl kumafl.
orman
a.
A¤açlarla örtülü genifl alan, bu
alandaki a¤açlar›n tümü.
orman gibi
(saç, sakal, kafl vb. için) gür.
ormanc›
a.
1.
Orman iflleriyle u¤raflan kifli.
oranlamak
ormanc›
469
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 469
