kendini yeme, içme gibi baz› fleylerden
belli bir süre için tamamen ya da k›s-
men yoksun b›rakmas›.
oruç tutmak
oruç ibadetini yerine getirmek.
orun
a.
Makam, mevki.
Os
kim.
Osmiyum elementinin simgesi.
Osmanl›
öz. a.
XIII. yüzy›lda Anadolu’da
kurulan Türk devletine ve bu devletin
uyruklar›na verilen ad.
Osmanl›ca
öz. a. (osmanl›’ca)
Osmanl›
Türkçesi.
Osmanl› Türkçesi
öz. a. db.
Osmanl› ‹m-
paratorlu¤u döneminde Arapça ve
Farsçadan çok say›da sözcük al›nma-
s›yla oluflturulan ve yüksek s›n›f
taraf›ndan yaz› dili olarak kullan›lan
Türk dili.
osmiyum
a. (o’smiyum) Fr. kim.
Platin cev-
herinden elde edilen, mavi renkte ve
atom numaras› 76, atom kütlesi 190,23
olan bir element (simgesi: Os).
osurmak
(nsz.) kaba
Yellenmek.
osuruk, -¤u
a. kaba
Yellenme.
oflinografi
a. ‹ng. co¤.
Ana deniz bilimi.
ot
a.
1.
Yumuflak sapl›, ilkbaharda bitip bir-
kaç mevsim sonra kuruyan küçük bitki-
lerin genel ad›.
2.
ön a.
Ottan yap›lm›fl
ya da içi otla doldurulmufl olan:
ot ya-
tak.
ota¤
a.
Büyük, süslü ve gösteriflli çad›r.
otçul
ön a. hayb.
Bitkilerle beslenen; oto-
bur (hayvan).
otel
a. Fr.
Yolcu ve turistlere geceleme, ye-
mek, e¤lence gibi türlü hizmetler veren
ticari tesis.
otlak, -¤›
a.
Hayvan otlat›lan yer, mera.
otlakç›
ön a. argo
Baflkalar›n›n s›rt›ndan
geçinmeyi huy edinmifl (kifli).
otlamak
(nsz.)
1.
(hayvan için) Dolaflarak
yerdeki ot, çimen, yaprak gibi fleyleri
yemek.
2.
argo
Baflkalar›n›n s›rt›ndan
geçinmek.
otlanmak
(nsz.)
(hayvan için) Otlamak.
2.
argo
Birinin yiyecek ve içeceklerinden
para ödemeden yararlanmak.
otluk, -¤u
a.
1.
Otu bol olan yer.
2.
Kuru-
tulmufl ot y›¤›n›.
3.
Ot konulan yer.
oto (I)
Fr.
“Kendi kendine” anlam›n› veren
bir ön ek:
otobiyografi.
oto (II)
“Otomobil” sözcü¤ünün k›saltmas›.
otoban
a. Alm.
Otoyol.
otobiyografi
a. Fr.
Öz yaflam öyküsü.
otobur
ön a.
Etçil.
otobüs
a. Fr.
Yolcu tafl›mac›l›¤›nda kullan›-
lan, motorlu, büyük kara tafl›t›.
otogar
a. Fr.
fiehirler aras› motorlu kara ta-
fl›tlar›n›n yolcu al›p indirdikleri yer.
otokontrol, -lü
a.
Öz denetim.
otokrasi
a. Fr.
Siyasi gücün tek kiflinin elin-
de bulundu¤u yönetim biçimi.
otokritik, -¤i
a. Fr.
Öz elefltiri.
otomasyon
a. Fr.
Endüstride, tar›mda, yö-
netim ve bilimsel ifllerin yürütülmesin-
de insan müdahalesi olmadan ifllerin
otomatik olarak yap›lmas›.
otomat
a. Fr.
1.
Canl› bir varl›¤›n yapabile-
ce¤i baz› iflleri yapan makine.
2.
Su
muslu¤unun aç›lmas›yla çal›flan ve su-
yu ›s›tma düzene¤i bulunan ayg›t.
3.
Bi-
nalarda merdiven ve koridorlar› ayd›n-
latacak biçimde düzenlenmifl elektrik
tesisat›.
otomatik
ön a. Fr.
1.
Mekanik ya da elekt-
rik düzenler yard›m›yla kendi kendine
çal›flan (ayg›t):
otomatik vites.
2.
(dav-
ran›fl için) ‹rade d›fl›nda yap›lan.
otomobil
a. Fr.
Patlamal›, içten yanmal›,
elektrikli bir motor ya da gaz türbiniyle
hareket eden küçük kara yolu tafl›t›.
otomotiv
a. ‹ng.
Motorlu tafl›t yap›m›n› ve
gelifltirme etkinliklerini konu alan en-
düstri dal›.
otonom
ön a. Fr.
Özerk.
otonomi
a. Fr.
Özerklik, muhtariyet.
otopark
a. Fr.
Motorlu kara tafl›tlar›n›n park
etmesi için düzenlenmifl yer.
otopsi
a. Fr. t›p
Ölüm nedenini ö¤renmek
için cesedin aç›l›p incelenmesi.
otoray
a. Fr.
Raylar üzerinde iflleyen demir
yolu tafl›t›.
orun
otoray
472
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 472
