mec.
Ba¤›fl, ihsan:
Bu çocuk bize Tan-
r›’n›n bir arma¤an›d›r.
4.
Bir kifliye ya da
bir olaya adanm›fl bilimsel ya da edebî
eser:
Yazar, bu roman›n› annesine ar-
ma¤an etmifl.
armatör
a. Fr.
Gemileri deniz ticaretinde
kullanan ya da ticaret gemilerine sahip
kifli.
armatür
a. Fr.
1.
Bir ayg›t›n ya da bir düze-
ne¤in ana bölümünü oluflturan parçala-
r›n hepsi:
Banyonun armatürünü de¤ifl-
tirmek gerekiyor.
2.
fiz.
Bir m›knat›s›n
iki kutbu aras›ndaki kuvvet ak›m›n› bir-
lefltiren demir çubuk.
armoni
a. Fr. müz.
‹ki ya da daha çok ses
aras›nda sa¤lanan uyum.
armonik, -¤i
a.
ve
ön a. Fr.
1.
Armoni ku-
rallar›na göre düzenlenmifl olan.
2.
Te-
mel sese kat›larak di¤er seslerle birlikte
t›n› oluflturmaya katk› sa¤layan ses.
armonika
a. (armoni’ka) ‹t.
Üflemeli küçük
a¤›z çalg›s›, m›z›ka.
armudi
ön a. (armu:di:) Far.+Ar.
Armut bi-
çiminde olan.
armut, -du
a. Far.
1.
Gülgillerden, ›l›man
iklim koflullar›nda yetiflen, beyaz çiçekli
bir a¤aç.
2.
Bu a¤ac›n, rengi türüne gö-
re yeflil ile sar› aras›nda de¤iflen, sulu,
tatl›, etli ve ince kabuklu meyvesi.
ar-
mut gibi
anlay›fl› k›t, fazla bön, avanak.
Arnavut, -du
öz. a.
1.
Arnavutluk halk›ndan
ya da bu halk›n soyundan olan kifli.
2.
a.
ve
ön a.
Arnavutluk ile ilgili, Arnavut-
lara özgü olan fley:
Arnavut edebiyat›.
Arnavut biberi
a.
K›rm›z› renkli, küçük ve
ac› biber,
Arnavut ci¤eri
a.
Kuzu ya da koyun ci¤eri-
nin küçük parçalara bölünüp una bula-
narak k›zg›n ya¤da k›zart›lmas›yla haz›r-
lanan bir yemek; ci¤er tava.
Arnavutça
öz. a. (arnavu’tça)
Hint-Avrupa
dillerinden, Arnavutluk’ta konuflulan dil.
Arnavut kald›r›m›
a.
‹rili ufakl› tafllarla
özen gösterilmeden yap›lm›fl yol.
aroma
a. (aro’ma) Fr.
Bitki özlerinden ve
ya¤lar›ndan elde edilen hofl koku.
aromatik
ön a. Fr.
Hofl kokusu olan, aro-
mal›.
arozöz
a. Fr.
Cadde ve sokaklar› sulamaya
yarayan motorlu tafl›t.
arp
a. Fr.
Harp.
arpa
a. bitb.
1.
Bu¤daygillerden, ›l›man
bölgelerde yetiflen bir bitki.
2.
Bu bitki-
nin ekmek ve bira yap›m›nda kullan›lan,
hayvanlara yem olarak verilen taneleri.
arpac›k, -¤›
a.
Göz kapa¤›n›n kenar›nda
oluflan küçük kan ç›ban›.
2.
Ateflli silah-
larda namlunun ön bölümüne yerlefltiri-
len ve niflan al›rken gezle birlikte hedefi
belirlemeye yarayan küçük ç›k›nt›.
arpac›k so¤an›
a.
Tohumdan yetifltirilen ve
tohumluk olarak kullan›lan küçük so-
¤an.
arpal›k, -¤›
a.
1.
Arpa ekilen yer, arpa tat-
las›.
2.
Arpa konulan yer, arpa ambar›.
3.
mec.
Bir kiflinin ya da bir toplulu¤un
çaba göstermeden, emek vermeden
kendine ç›kar sa¤lad›¤› yer:
Buras› bir
devlet kurumu, kimse buras›n› arpal›k
olarak düflünmesin.
arpa flehriye
a.
Arpa tanesi biçiminde olan
flehriye.
arsa
a. (a’rsa) Ar.
Üzerine bir yap› kurmak
için ayr›lm›fl tapulu, parselli toprak par-
ças›.
arsenik, -¤i
a. Fr. kim.
Maden filizlerinde
yayg›n olarak bulunan, metal görünü-
münde ve atom numaras› 33, atom küt-
lesi 74,91 olan basit element (simgesi:
As).
ars›z
a.
ve
ön a.
1.
Utanmas› olmayan, say-
g›s›zca davranan, yüzsüz, y›l›fl›k:
Sak›n
flu ars›zla arkadafl olma.
2.
mec.
Aç
gözlü davranan, her gördü¤ünü isteyen
(kifli):
Ars›z bir çocuk gibi davranma-
mal›s›n.
3.
(bitki için) Her ortamda ko-
layca üreyebilen, büyüyebilen:
fiu gör-
dü¤ün ars›z bir çiçektir.
ars›z ars›z
be.
Utanmadan, y›l›flarak, say-
g›s›z bir biçimde:
Niçin ars›z ars›z gülü-
armatör
ars›z ars›z
60
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 60
