t›slamak
(nsz.)
(kedi, kaz, y›lan için) “T›s”
diye ses ç›karmak.
Ti
kim.
Titan elementinin simgesi.
Tibetçe
öz. a. (tibe’tçe)
Tibetlilerin konufl-
tu¤u dil, Tibet dili.
ticaret
a. (tica:ret) Ar.
1.
Her türlü, mal,
hizmet ve ürünün al›m sat›m›n› kapsa-
yan etkinliklerin tümü.
2.
Al›m sat›m
ifliyle u¤raflan bir kiflinin mesle¤i, ifli.
ti-
caret yapmak
ticari amaçl› al›flverifl
içinde olmak.
ticaret gemisi
(gemileri)
a. den.
Ticaret
amac›yla kullan›lan özel ya da kamu
sektörüne ait gemi (gemiler).
ticarethane
a. (tica:retha:ne) Ar.+Far.
Tica-
ret ifllerinin yap›ld›¤›, yürütüldü¤ü ifl
yeri.
ticaret odas›
a.
Tüccarlar aras›nda daya-
n›flmay› sa¤lamak, ortak sorunlarla u¤-
raflmak, yabanc› tüccarlarla iliflki kur-
mak ve ortak ç›karlar› korumak üzere
yasayla kurulmufl kurum.
ticari
ön a. (tica:ri:) Ar.
Ticaretle ilgili, tica-
rete iliflkin.
tifo
a. (ti’fo) Yun. t›p
Kirli sulardan bulaflan,
ateflli ve tehlikeli bir ba¤›rsak hastal›¤›;
kara humma.
tiftik, -¤i
a. Ar.
1.
Tiftik keçisinin ince, yu-
muflak ve parlak yünü.
2.
ön a.
Bu yün-
den yap›lm›fl olan.
tiftik keçisi
a. hayb.
Uzun, ince, yumuflak
tüyleri olan bir keçi türü.
tiftiklenmek
(nsz.)
Bir kumafl›n iplikleri tel
tel ayr›lmak, kabarmak.
tifüs
a. (ti’füs) Fr. t›p
Bitle bulaflan, atefl,
a¤r› ve deride döküntüyle kendini gös-
teren tehlikeli bir hastal›k.
tik
a. Fr.
1.
t›p
Baz› kaslar›n, özellikle de yüz
kaslar›n›n irade d›fl› olarak birdenbire
ve s›k s›k kas›lmas›.
2.
Fark›na varma-
dan, s›k s›k, al›flkanl›kla yinelenen, ba-
zen gülünç de olabilen söz ya da el, kol,
yüz hareketi.
tiksinmek
(-den)
Bir kimseyi ya da bir fleyi
i¤renç bulmak, nefret etmek.
tiksinti
a.
Tiksinmek eylemi, nefret.
tik tak
a.
Saatin ya da saat gibi çal›flan bir
ayg›t›n ç›kard›¤› ses.
tilki
a.
1.
hayb.
Köpekgillerden, ›rklar›na
göre türlü renklerde olan, a¤z› ve burnu
uzun ve sivri, kümes hayvanlar›na zarar
veren etçil bir memeli türü.
2.
ön a.
mec.
Çok kurnaz.
tilki gibi
kurnaz (ki-
fli).
tilkilik, -¤i
a. mec.
Kurnazl›k ya da kurnaz-
ca davran›fl.
tim
a. ‹ng. ask.
Belirli bir görevi baflarabi-
lecek güçteki en küçük birlik.
timsah
a. Ar. hayb.
Sürüngenlerden, s›cak
bölgelerin akarsular›nda yaflayan, kal›n
derili, uzun kuyruklu, iri ve y›rt›c› bir
hayvan.
timsal, -li
a. (timsa:l) Ar. esk.
Sembol,
simge, örnek.
timüs
a. (ti’müs) Fr. anat.
Gö¤üs kemi¤i ar-
kas›nda bulunan iç salg› bezi.
tin
a. ruhb.
Ruh.
tinsel
ön a.
1.
Ruhsal.
2.
Manevi.
tin tin
be.
Sessiz olarak:
Tin tin yürüdü git-
ti.
tip
a. Fr.
1.
Ayn› cinsten tüm varl›klar›n ya
da nesnelerin temel özelliklerini büyük
ölçüde kendinde toplayan örnek.
2.
Tür,
cins, çeflit.
3.
ön a. mec.
‹lgi çekici, tu-
haf özellikleri olan (kifli).
tipi
a.
Kar f›rt›nas›.
tipik
ön a. Fr.
Bir kifliye, bir fleye özgü ay›rt
edici nitelik; karakteristik.
tipleme
a. sin.
ve
tiy.
Belirli bir tipin tüm
çaprafl›k özelliklerini, en iyi, en rahat,
en inand›r›c› biçimde temsil etme.
tiraj
a. Fr.
Gazete, dergi, kitap vb.nin bir ke-
rede bas›lan bask› say›s›.
tirat, -d›
a. Fr. tiy.
Bir oyunda, bir oyuncu-
nun okudu¤u oldukça uzun parça.
tirbuflon
a. Fr.
fiiflelerin a¤z›ndaki mantar
tapalar› ç›karmaya yarayan burgulu
metal araç.
tire
a. Fr.
1.
K›sa çizgi.
2.
Uzun çizgi.
tiril tiril
be.
1.
Tertemiz, özenli:
tiril tiril
t›slamak
tiril tiril
606
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 606
