Sonunda sabah oldu. Bir gün öncekinin tersine, çok güzel, p›r›l p›-
r›l güneflli bir hava vard›.
Biz dört arkadafl aysbergin ete¤ine do¤ru, yüksekçe bir buzdan
duvarla deniz aras›nda oturuyorduk. Günefl, buzlar› erittikçe, yan›m›z-
dan billûr gibi bir su ak›yordu. Bu suyu a¤z›m›za al›nca, deniz suyu gi-
bi tuzlu olmad›¤›n› gördük. ‹çecek suyumuz vard› art›k.
Andre:
– Her fleyden önce yukar› t›rmanmam›z gerek... dedi. Böylelikle,
hem bir geminin geçip geçmedi¤ini görebiliriz, hem de bizim gemiden
arta kalan bir fley var m› onlar› görürüz. Batan bir gemiden suyun üs-
tünde çok fley kal›r. Kim bilir, flans›m›z varsa, bir fleyler buluruz.
Bunun üzerine, olabildi¤ince yukar› t›rmand›k; hemen hemen buz
da¤›n›n tepesine ç›km›flt›k. Çevreyi gözlemeye bafllad›k. Görünürlerde
tek gemi yoktu.
Andre:
– Gemi yok, ama baflka ne ararsan var, diye söylendi.
Denizin üstü, Pocohontas’tan artakalan fleylerle doluydu.
Hepsinden iyisi, bulundu¤umuz aysbergin öte yan›nda, yar›s› su-
da, yar›s› buzlar›n üstünde ters dönmüfl bir cankurtaran sandal›n›n bu-
lunufluydu. Bu keflif, kurtulufl umutlar›m›z› güçlendirmiflti.
Hemen afla¤› kofltuk ve tekneyi sudan çekip çevirdik. Ondan son-
ras› iflten bile de¤ildi. ‹çine atlad›¤›m›z gibi, suyun üstündeki eflyalar›
toplamaya bafllad›k. Bir sand›k tavuk, bir sürü tahta parças› vard›. Bun-
lardan en uzununu, buz da¤›n›n üzerine dikece¤imiz imdat bayra¤›na
direk yapmaya karar verdik. Geri kalan›n› da ›s›nmak, yemek piflirmek
için kullanacakt›k. Bir iki tava, tencere, tabak da ele geçirdik. Yelken
bezlerinden de bir parça bulmufltuk. Bu parça, yelken olarak kullan›la-
cak büyüklükte de¤ildi; ama, bir yan›m›za gerip rüzgârdan korunmak
için pekâlâ ifle yarayabilirdi.
Yeniden aysberge döndü¤ümüzde, Andre;
– Her fleyden önce, gelip geçecek gemilerin dikkatini çekmek için
bir imdat bayra¤› asmal›y›z, dedi.
Hep birlikte yukar› t›rman›p tahta parçalar›n›n en uzununu buzla-
64
