den, koca buz da¤›n›n tepesi üstü döndü¤ü bile olur...
Terence biraz telâfll› bir flekilde:
– Bu da öyle olur mu dersin? diye sordu.
– Olabilir, bir sandal sahibi oldu¤umuza onun için seviniyorum ya.
Öyle bir fley olursa, sandala atlad›¤›m›z gibi kaçar›z...
– Niye, flimdiden sandala binip bir kara parças› bulmaya çal›flm›-
yoruz? Hem bir gemiye rastlayacak olursak, bizi kurtar›rlar...
– Bir sandal koskoca okyanusta nedir ki? diye yan›t verdi Andre...
Hiç görünmez, dikkati çekmez. Ama aysberg öyle de¤il; her gören na-
s›l olsa bakacakt›r. ‹flte o zaman, bayra¤›m›z› görmeleri olas›l›¤› çok
daha fazla. Hem burada su, atefl ve s›¤›nacak bir yerimiz de var...
Bu, düflünce bana da akla yak›n gelmiflti. E¤er Andre de, so¤uk-
kanl›l›¤›n› kaybedip böyle ak›ll›ca düflünmeseydi, biz de ötekiler gibi
çoktan denizin dibini boylam›flt›k.
O günün gecesi, daha iyi geçti. Uzun süre konufltuk; Andre’nin ba-
fl›ndan geçen olaylara dair anlatt›¤› öyküleri dinledik. Bazen de hep bir-
likte susup düflündük.
Günün ilk ›fl›klar›n› gördü¤ümüzde, hepimiz yaflam›m›zdan çok
hoflnuttuk. Bir de, çad›r›m›z›n alt›ndan ç›kt›¤›m›z zaman, hafif puslu
denizde yelkenleri bofla sallanan bir gemi görmeyelim mi! Acaba bizi
görecek miydi? Yard›m›m›za gelecek miydi?
Andre:
– Hemen yukar› ç›k›p bayra¤› sallamal›, dikkatlerini çekmeye ça-
l›flmal›y›z, diye önerdi. Günefl biraz daha yükselince de atefl yakar›z.
Yine görmezlerse o zaman sandala atlar, rüzgâr ç›kmadan kendilerine
yetiflmeye çal›fl›r›z.
– fiimdiden yola ç›k›p ona yetiflmeye çal›flsak... dedim.
Tom, Terence ve O’Conear da, hemen yola ç›kmaktan yanayd›lar.
Andre:
– Üçe karfl› bir, dedi. Madem öyle istiyorsunuz pekâlâ. Öyleyse,
bir an önce hareket edelim.
Hemen sandala bindik. Bütün gücümüzle, küreklere as›larak yol
almaya bafllad›k. Bu, oldukça tehlikeli bir yolculuktu. Gemi oldukça
66
