Dick, üzüntülü bir sesle;
— Yak›nda ölece¤imi biliyorum. Doktorla Bayan Mann ko-
nuflurlarken duydum. Seni gördü¤üme sevindim. Haydi durma
kaç, Tanr› seni korusun, dedi.
‹lk kez birisi, üstelik küçük bir çocuk onun için dua ediyor-
du. Oliver, bu küçük dostunun duas›n› yaflam› boyunca unut-
mayacakt›.
Ana yola ç›kt›¤›nda saat sekiz olmufltu. Ö¤leye kadar, iz-
lenmekten ve yakalanmaktan korkarak; çitlerin, dönemeçlerin
ard›nda saklan›p sürekli koflarak yol ald›. Sonra dinlenmek
için, bir tafl›n üstüne oturup ilk kez düflünmeye bafllad›. Nere-
ye gidecek, nerede yaflayacakt›?
Oturdu¤u tafl›n üzerinde, kocaman harflerle Londra’n›n
tam yüz kilometre uzakta oldu¤u yaz›l›yd›.
Oras› çok büyük bir kentti. Londra’da onu hiç kimse, hatta
Bay Bumble bile bulamazd›. Düflkünlerevindeki yafll›lardan,
ak›ll› bir gencin Londra’da hiçbir zaman aç kalmayaca¤›n› ço-
¤u kez duymufltu. Bu koca kentte, yaflam›n› kazanma yollar›
vard›. Bunlar› düflününce, birden aya¤a f›rlay›p yürümeye
bafllad›. Peki, Londra’ya nas›l gidecekti? Bohças›nda bir ek-
mek kabu¤u, eski bir gömlek, iki çift de çorab› vard›. Cebin-
de, Bay Sowerberry’nin arma¤an› olan bir peniden baflka pa-
ra yoktu.
Oliver, yedi gün boyunca aç, periflan bir hâlde yürüdü.
Gün geçtikçe gücü tükeniyordu. ‹yi yürekli bir gezici tahsil-
darla yafll› bir han›m ona yiyecek bir fleyler vermeselerdi, ne-
redeyse yolda düflüp ölecek; böylece ac›lar› da t›pk› annesi-
ninki gibi bir anda son bulacakt›.
20
4-Oliver Twist * 28/03/2008 12:04 Page 20
