gün biraz daha bozulan fleklinden ve sa¤l›¤›ndan hiç kuflku-
lanm›yordu. Cüzam hastal›¤›n›n nas›l geliflti¤inden haberi
yoktu. E¤er cüzam hakk›nda bilgi sahibi olsayd›, kesinlikle
Ozara’yla iliflkilerine dikkat ederdi. Kendini bekleyen tehlike-
nin fark›nda de¤ildi.
Ozara, Herbert’› Bob’›n kamaras›na götürmüfltü. Herbert
her taraf› koklad›. Sonra yine çevresine bak›narak Flush’› ara-
d›. Gördü¤ü her fley onun yabanc› bir yerde oldu¤unu belirti-
yordu. Ozara, Herbert’a hofl görünmeye çabal›yor, garip ses-
ler ç›kar›yordu. Herbert, zencinin beklemedi¤i bir anda birden
difllerini göstererek h›r›ldamaya bafllad›. Ozara, odan›n bir ke-
nar›na çekildi. Oldu¤u yerde önce flaflk›n bakakald›, sonra ka-
p›n›n yan›na giderek çirkin bir sesle ince kahkahalar atmaya
bafllad›. Bir yandan da efendisinin ayak sesinin gelip gelmedi-
¤ini dinliyordu. O s›rada, hafifçe aya¤›n› k›p›rdatt›. Herbert
zenciyi hiç gözden kaç›rm›yordu. Bir anda üstüne atlad›. Oza-
ra, oldu¤u yerde k›p›rdamadan kald›. Herbert da gözünü zen-
ciden ay›rmadan oldu¤u yere çöktü. K›sa bir süre sonra, Oza-
ra yine k›p›rdamay› denedi. Herbert’›n kulaklar› dikildi, böyle
numaralar› çok görmüfltü. Tüylerini dikerek h›rlamaya bafllad›.
Bu s›rada Bob geldi. Herbert’a hayranl›kla bakmaya bafllad›.
Birden ortada neyin döndü¤ünü anlad›. Hafifçe güldü.
Zenciyle köpe¤in çekiflti¤ini anlam›flt›. Gözleriyle de gör-
mek istedi.
– Ozara uzat aya¤›n›, dedi.
19
