döndü¤ü zaman, yiyece¤e hiç dokunulmad›¤›n› görüyordu.
Ço¤u zaman da bir kenarda uyur buluyordu Herbert’›.
Bir sefer Bob yine yiyece¤i koymufl ve Herbert’a “Yeme-
yeceksin!” diyerek d›flar› ç›km›flt›. Ozara da oyun olsun diye,
Bob gittikten sonra yeme¤e elini uzatmaya kalk›flm›flt›. Her-
bert, gözünü k›rpmadan zencinin eline yap›fl›vermiflti.
Ozara’n›n yaln›zca yemek vermesine ve tas›na su koyma-
s›na ses ç›karm›yordu Herbert. Bunu efendisinin istedi¤ini bi-
liyordu.
Ozara’ysa Herbert’› çok seviyordu. Köpe¤in onu kötü gör-
mesine hiç ald›rd›¤› yoktu. Asl›nda efendisinin köpe¤i oldu¤u
için, onu efendisinin bir parças›ym›fl gibi seviyordu.
Bir süre sonra, biraz güçlükle de olsa Herbert befle kadar
saymas›n› ö¤rendi. Çok zeki olmas›na karfl›n ö¤renebilmek
için epey çaba harcam›flt›. Önceleri say›lar›n söylenifline ku-
la¤›n› al›flt›rmaya çal›flm›flt›. Bob’›n hangi say›y› söyledi¤ini
dikkatle dinliyor, onun a¤z›ndan ç›kan sesi büyük bir çabayla
duyumsamaya çal›fl›yordu. Daha sonralar›, say›lar ile göste-
rilen eflya aras›nda bir iliflki kurarak zihnini göz haf›zas›yla da
desteklemeye bafllad›.
Bob, say›larla ilgili ders için, sicimlerle ba¤lanm›fl k⤛t
toplardan yararlan›yordu. Elindeki befl topu efendisine getiri-
yordu. Bazen de Bob, üç top f›rlat›p dört top getirmesini söy-
lüyordu Herbert’a. Herbert da yata¤›n alt›ndan üç taneyi getir-
dikten sonra sa¤da solda dördüncüyü aramaya koyuluyordu.
28
