masal› kimse yutmaz. Bu olayda anlamayacak hiçbir fley yok.
Sen bal gibi bu köpe¤i birinden çalm›fls›n. Bu köpek senin de-
di¤in gibi, t›p›fl t›p›fl yürüyüp gemiye binmedi. Senin zenci de
sana bu ifl için yard›m etmifltir elbet. Neyse, sözü fazla uzat-
mayal›m... Köpe¤i bana ver, kediden vazgeçeyim.
Bob’›n kafllar› çat›lm›flt›.
– Kaptan, demek siz benim bu köpe¤i çald›¤›m› san›yor
ve bana suç ortakl›¤› öneriyorsunuz? Tanr›m, flu ifle bak
sen... Ben zavall› bir kamarotum. E¤er çalsayd›m ve bu anla-
fl›lsayd›, gözümün yafl›na bakmadan beni kolumdan tutup
deli¤e atarlard›. Fakat siz kaptan, siz bu kocaman geminin
kaptan›s›n›z. Sizin bafl›n›za böyle bir fleyin gelmesi ne de-
mektir, hiç düflündünüz mü? Hay›r kaptan, sizin böyle bir teh-
likeye at›lman›z› kabul edemem, asla...
Bir ö¤leden sonra güvertede Bob, bir mühendisle ve ada-
n›n en zengin çiftçisiyle konufluyordu.
– Baylar, benim az›l› bir katil, sizlerin de peflime düflmüfl
iki polis oldu¤unuzu düflünelim. Köpe¤imi yakalam›fls›n›z.
Onun beni tan›yarak kesinlikle ele verece¤ini biliyorsunuz.
Ama yan›l›yorsunuz beyler, hem de nas›l? Bir denemek iste-
mez miydiniz?
Bu Bob’›n, Herbert’a son ö¤retti¤i numarayd›. Art›k iyice
ö¤rendi¤inden emin oldu¤u için, herkesin ortas›nda gösteri
yapabilece¤ini düflünüyordu.
Mühendisle çiftçi, Herbert’›n tasmas›ndan tuttular, sonra
40
