cop
a. Far.
1.
Kal›n, k›sa de¤nek.
2.
Polis-
lerin kulland›¤› a¤açtan ya da lastikten
sopa.
coplamak
(-i)
Copla vurmak, copla döv-
mek.
coflku
a.
Kiflide büyük bir istekle ortaya ç›-
kan güçlü, afl›r› ve geçici heyecan ya da
sevinç:
Bayram› büyük bir coflkuyla kut-
lad›k.
coflkun
ön a.
Coflku duyan, coflkuyla dav-
ranan.
coflmak
(nsz.)
1.
Duygu ve düflünceleri
güçlü bir tepkiyle d›flar› vurmak:
Kon-
serde hepimiz cofltuk.
2.
(do¤a olaylar›
için) Ço¤almak, h›zlanmak, artmak, flid-
detlenmek.
cömert, -di
ön a.
1.
Paras›n› ve mal›n› esir-
gemeyen, eli aç›k, bonkör.
2.
mec.
Ve-
rimli, bereketli:
cömert topraklar.
cömertçe
be.
Cömert bir biçimde, sak›n-
madan, bol bol:
Cebinde ne varsa cö-
mertçe harcard›.
cömertleflmek
(nsz.)
Cömertçe davran-
mak.
cömertlik, -¤i
a.
1.
Cömert olma durumu.
2.
mec.
Verimlilik:
Ormanlar›n bu cö-
mertli¤ini kötüye kullanmamal›y›z.
Cr
kim.
Krom elementinin simgesi.
Cs
kim.
Sezyum elementinin simgesi.
Cu
kim.
Bak›r elementinin simgesi.
cuma
a. (cuma:) Ar.
Haftan›n beflinci günü,
perflembe ile cumartesi aras›ndaki gün.
cumartesi, -yi
a. (cuma:’rtesi) Ar.+T.
Haf-
tan›n alt›nc› günü, cuma ile pazar ara-
s›ndaki gün.
cumba
a. (cu’mba)
1.
Bir yap›n›n üst katla-
r›nda yer alan ve soka¤a do¤ru uzanan
ç›kmal› oda.
2.
Eski evlerde pencere hi-
zas›nda soka¤a do¤ru ç›k›nt›s› olan ka-
fesli bölüm.
cumburlop
be.
A¤›r bir cismin suya düfltü-
¤ünde ç›kard›¤› sesi anlat›r.
cumburtu
a.
Suya düflen a¤›r bir cismin ya
da çalkalanan bir s›v›n›n ç›kard›¤› ses.
cumhur
a. (cumhu:r) Ar.
1.
Halk, ahali.
2.
Topluluk.
cumhurbaflkan›
a. Ar.+T.
Cumhuriyetle yö-
netilen bir ülkede devlet baflkan›, reisi-
cumhur.
cumhuriyet
a. (cumhu:riyet) Ar.
Ulusun,
egemenli¤ini kendi elinde tuttu¤u ve
bunu belirli süreler için seçti¤i milletve-
killeri arac›l›¤›yla kulland›¤› devlet biçi-
mi.
cumhuriyetçi
a.
Cumhuriyeti savunan,
cumhuriyet yanl›s› kifli.
cunta
a. (cu’nta) ‹sp.
Hükûmet darbesiyle
yönetimi ele geçiren, otoriter ve genel-
likle de askerî kurul.
cura
a.
Ba¤lama ailesinden en küçük çalg›.
curcuna
a. (curcu’na)
Gürültü, pat›rt›, kar-
gafla.
cübbe
a. Ar.
Hukukçular›n, üniversitede
belli bir aflamaya gelmifl bilim adamlar›-
n›n, din adamlar›n›n görevleri s›ras›nda;
ö¤rencilerin diploma töreninde elbise
üzerine giydikleri uzun, genifl yenli,
dü¤mesiz giysi; binifl.
cüce
ön a.
1.
Boyu çok k›sa olan kifli.
2.
mec.
Geliflmemifl:
Ekonomimiz cüce
kalm›fl.
cücük, -¤ü
a.
1.
Filiz, tomurcuk.
2.
So¤an,
marul gibi bitkilerin en iç bölümü.
3.
hlk.
Bir fleyin en küçü¤ü.
cücüklenmek
(nsz.)
Filizlenmek.
cüda
ön a. (cüda:) Far. esk.
Ayr› kalm›fl,
uzak düflmüfl olan.
cümbür cemaat
be.
Toplu olarak, hep bir-
likte:
Cümbür cemaat pikni¤e gittik.
cümbüfl
a. Far.
1.
E¤lenti.
2.
müz.
Madenî
bir gövde ile perdesiz bir saptan oluflan
telli bir çalg›.
cümle
a. Ar.
1.
dlb.
Tümce.
2.
a.
ve
ön a.
(cü’mle)
Bütün, hep:
Cümle dostlar› ni-
kâh töreninde gördüm.
cümlesi
ad.
Hepsi:
Cümlesi birden gelmifl-
ler.
cümleten
be. (cü’mleten) Ar.
Hep birden,
hep birlikte:
Cümleten hofl geldiniz.
cüret
a. (cüret) Ar.
1.
Cesaret, atakl›k, yü-
cop
cüret
150
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 150
