reklilik.
2.
Düflüncesizce, sayg›s›zca
davran›fl
: Bu ne cüret böyle!
cüret et-
mek
bir fleyi yapma cesaretini ya da
sayg›s›zl›¤›n› göstermek.
cüretkâr
ön a. (cüretkâ:r) Ar.+Far. Atak, ce-
sur.
cüruf
a. (cüru:f) Ar.
1.
Madenin eritildikten
sonra kalan k›sm›, maden posas›, d›flk›.
2.
Maden kömürünün yanmas› sonu-
cunda oluflan art›k.
cürüm, -rmü
a. Ar.
1.
huk.
Suç.
2.
Yanl›fl-
l›k, hata ya da kusur sonucu ortaya ç›-
kan durum.
cüsse
a. Ar.
‹nsan gövdesi.
cüsseli
ön a.
‹ri yap›l›, iri yar›, iri gövdeli
(insan).
cüzam
a. (cüza’m) Ar. t›p
Hansen basilinin
yol açt›¤›, deride irinli sivilcelerin ve ka-
buklar›n olufltu¤u bulafl›c› bir deri has-
tal›¤›.
cüzdan
a. Ar.+Far.
1.
‹çine para, kimlik ve
çeflitli belgeler koymaya yarayan, birkaç
bölmeden oluflan ve cebe girecek bü-
yüklükte olan çanta.
2.
Resmî bir ku-
rum taraf›ndan verilen cep defteri biçi-
mindeki belge:
nüfus cüzdan›.
cüzi
ön a. (cüzi:) Ar.
Az, az›c›k, çok az.
cüretkâr
cüzi
151
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 151
