hayvanlar›n yavrusu.
eni konu
be.
‹yice, iyiden iyiye.
eniflte
a. (eni’flte) Far.
Bir kimsenin ablas›-
n›n ya da kad›n akrabalar›ndan birinin
kocas›.
enjeksiyon
a. Fr.
‹¤ne yapma, fl›r›nga et-
me.
enjektör
a. Fr.
fi›r›nga.
enkaz
ç. a. (enka:z) (k kal›n okunur) Ar.
Y›-
k›nt›.
enlem
a. gökb.
Yeryüzündeki herhangi bir
noktadan geçen paralel ile ekvator ara-
s›ndaki yay parças›n›n aç›sal de¤eri.
ense
a.
Boynun arkas›.
ense kökü
a.
Ensenin gövdeyle birleflti¤i
yer.
enselemek
(-i) argo
Yakalamak.
enstantane
a. Fr.
Bir olay›n belli bir andaki
durumunu gösteren foto¤raf.
enstitü
a. Fr.
Bir üniversiteye ba¤l› ya da
ba¤›ms›z olarak yüksek düzeyde e¤itim,
ö¤retim, araflt›rma ve inceleme yapan
kurum.
enstrüman
a. Fr.
Çalg›.
enstrümantal, -li
ön a. (l ince okunur)
müz.
Yaln›z çalg›larla seslendirilen, çal-
g›larla ilgili olan.
ensülin
a. Fr.
fieker hastal›¤›na karfl› kulla-
n›lan ve kan flekerini düflürücü bir hor-
mon.
entari
a. (enta:ri) Ar.
1.
Tek parçal› kad›n
giysisi.
2.
Arap ülkelerinde erkeklerin
giydi¤i uzun ve düz üstlük.
entegre
ön a. Fr.
Bütünleflmifl, bütünleflti-
rilmifl.
entelektüel
a.
ve
ön a. Fr.
1.
Ayd›n.
2.
ön
a.
Düflünce sorunlar›yla ilgili.
enteresan
ön a. Fr.
‹lginç.
enternasyonal, -li
ön a. Fr.
Uluslararas›,
beynelmilel.
entrika
a. (entri’ka) (k kal›n okunur) ‹t.
Oyun, dolap, düzen, hile.
envanter
a. Fr. tic.
1.
Bir ticari kuruluflun
para, mal ve di¤er varl›klar›yla borç ve
alacak durumlar›n› nicelikleri ve de¤er-
leriyle ayr›nt›l› olarak gösterme.
2.
Bu
durumu gösteren çizelge.
enzim
a. Fr. dirb.
Kimyasal bir tepkimeye
yol açan ve onu h›zland›ran organik
madde.
epey
be. (e’pey)
Oldukça, hayli, epeyce:
Seni epey bekledim.
epeyce
be. (e’peyce)
Epey.
epik
ön a.
ve
a. Fr.
Destana, iliflkin, desta-
na özgü, destans›.
epitelyum
a. (epite’lyum) Fr. dirb.
Tek ya
da çok hücreden oluflan, vücudun tüm
iç ve d›fl yüzeylerini kaplayan doku.
er
a.
1.
Erkek.
2.
Kahraman, yi¤it.
3.
Asker,
nefer.
4.
Koca.
5.
O iflte ustalaflm›fl:
ifli-
nin eri.
Er
kim.
Erbiyum elementinin simgesi.
erat
ç. a. T.+Ar. ask.
1.
Erden baflgedikliye
kadar olan askerler.
2.
Erler.
erbap, -b›
a. (erba:p) Ar.
Bir iflten anlayan,
o ifli iyi yapan kimse.
erbafl
a. ask.
Onbafl› ve çavufl rütbesinde-
ki askerler.
er bezi
a.
Erkeklik hormonunu salg›layan
erkek üreme bezi, testis.
erbiyum
a. (e’rbiyum) Lat. kim.
Do¤ada
çok az bulunan, laser ›fl›n› elde etmede
kullan›lan ve atom numaras› 68, atom
kütlesi 167,26 olan element (simgesi:
Er).
erdem
a.
Yard›mseverlik, dürüstlük, do¤-
ruluk, yurtseverlik, alçak gönüllülük, ce-
saret gibi niteliklerin tümü; fazilet.
erek, ¤i
a.
Amaç, gaye, maksat, hedef.
eren
a.
Ermifl, evliya.
ergen
ön a.
1.
Ergenlik ça¤›nda olan.
2.
Henüz evlenmemifl, bekâr.
ergenlik, -¤i
a.
Erinlik ile yetiflkinlik aras›n-
daki dönem.
ergimek
(nsz.) fiz.
Kat› durumdan s›v› du-
ruma geçmek.
ergime noktas›
a. fiz.
Bir kat›n›n ergime
sona erene kadar korudu¤u s›cakl›k.
ergin
ön a.
1.
Olgun, yetkin.
2.
Haklar›n›
kendi kullanmak için yasan›n öngördü-
eni konu
ergin
243
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 243
