evinin ifllerini yapan kad›n.
2.
Ev iflleriy-
le u¤raflan ve bunu çok iyi beceren, ha-
marat kad›n.
evladiyelik
ön a. Ar.+T.
(eflya için) Evlattan
evlada eskimeyecek kadar sa¤lam ve
dayan›kl›.
evlat, -d›
ç. a. (evla:t) Ar.
1.
Bir kimsenin
k›z› ya da o¤lu, çocuk.
2.
Soy, döl:
Türk
evlad›.
3.
ünl.
Yafll› kimselerin çocukla-
r› yafl›ndakileri ça¤›rmak için kulland›k-
lar› bir seslenme sözü.
evlatl›k, -¤›
a.
1.
Evlat olma durumu.
2.
Birinin evlat edindi¤i kifli.
3.
Küçük yafl-
ta eve al›n›p yetifltirilen ve hizmet gör-
dürülen kifli.
evlenmek
(nsz., -le)
(erkek ve kad›n için)
Aile kurmak üzere yasaya uygun olarak
birleflmek, nikâhlanmak.
evli
ön a.
1.
Evlenmifl olan.
2.
Herhangi bir
say›da ev bulunan (yer):
elli evli bir ma-
halle.
3.
Evi olan (kifli).
evli barkl›
ön a.
Evlenmifl, çocu¤u olmufl
(kifli).
evlilik, ¤i
a.
Kad›n ve erke¤in sosyal ve hu-
kuksal kurallara uygun olarak aile kurup
bir arada yaflamalar› durumu.
evlilik d›fl›
a.
Evlilik ba¤›n›n d›fl›nda olan,
yasal olmayan; gayrimeflru:
evlilik d›fl›
çocuk.
evliya
ç. a. (evliya:) Ar.
1.
Erenler, ermifller.
2.
Yat›r.
evrak
ç. a. (evra:k) Ar.
‹fllem görmüfl k⤛t,
resmî k⤛t:
Evraklar›m› flube müdürü-
ne teslim ettim.
evre
a.
Bir iflte birbiri ard›nca görülen de-
¤iflik durumlar›n her biri, aflama, safha:
hastal›¤›n ilk evresi.
evren
a.
1.
Gök varl›klar›n›n tümü, âlem,
kainat, kozmos.
2.
Var olan her fleyin
oluflturdu¤u bütün:
hayvanlar evreni.
3.
mec.
Kiflinin içinde oldu¤u, iliflkide bu-
lundu¤u ortam:
Benim tüm evrenim bu
kasabad›r.
evren bilimi
a.
Evrenin yap›s›n›, evrimini
bir bütün olarak al›p inceleyen bilim.
evrensel
ön a.
1.
Evrenle ilgili.
2.
Dünya
ölçüsünde, dünya çap›nda
: Çevre kirlili-
¤i evrensel bir sorundur.
3.
Tüm insan-
l›¤› ilgilendiren:
Demokrasi, evrensel bir
de¤erdir.
evrim
a.
1.
Zaman içinde yavafl yavafl ve
aflamal› bir biçimde gerçekleflen nicelik-
sel ve niteliksel geliflme süreci:
insan›n
evrimi.
2.
dirb.
Bir canl›y› di¤erlerinden
ay›rt eden biçimsel ve yap›sal özellikle-
rin gerçekleflmesi yolunda geçirilen bir
dizi de¤iflme olay›.
evrimci
a.
1.
Evrim yanl›s› olan kifli.
2.
ön
a.
Evrimcilikle ilgili.
evrimcilik, -¤i
a. fel.
Evrimi temel alan do-
¤a bilimi ve felsefe ö¤retisi.
evrim kuram›
a. fel.
Evrimcilik.
evropiyum
a. Fr. kim.
Metal, parlak gri
renkte ve atom numaras› 63, atom küt-
lesi 151,96 olan element (simgesi: Eu).
evvel
be. Ar.
1.
Önce:
Herkesten evvel ben
geldim.
2.
ön a.
Önceki, ilk, geçmifl:
Ev-
vel zaman içinde...
evvela
be. (e’vvela:) Ar.
Önce, ilk önce, ön-
celikle, ilkin:
Evvela ellerini y›ka.
evvelden
be.
Önceden, eskiden:
Evvelden
burada bir ev vard›.
evveliyat
ç. a. (evveliya:t)
Bir iflin önceki
evreleri, önceleri; bir kimsenin geçmifli:
Onun evveliyat› hakk›nda kimse bir fley
bilmiyor.
evvelki
ön a.
1.
Önceki:
Evvelki ifli daha ra-
hatt›.
2.
Bir önceki:
evvelki hafta.
ey
ünl.
1.
Kendisine seslenilen kiflinin dik-
katini çekmek için kullan›l›r:
Ey arkadafl!
2.
ed.
Söyleyifle güç katmak için kulla-
n›l›r:
Ey Türk gençli¤i!
eyalet
a. (eya:let) Ar.
1.
Merkezi yönetime
ba¤l›, valiler taraf›ndan yönetilen ve bir
tür ba¤›ms›zl›¤› olan büyük il.
2.
tar.
Os-
manl› Devleti’nde en büyük sivil ve as-
kerî yönetim birimi.
eyer
a.
Binek hayvanlar›n›n s›rt›na konulan
oturma tak›m›.
eyerlemek
(-i)
Hayvan›n s›rt›na eyeri ko-
evladiyelik
eyerlemek
251
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 251
