baflbu¤
a.
1.
Eskiden Türklerde orduyu yö-
neten hükümdara baflkomutan anla-
m›nda verilen unvan.
2.
tar.
Osmanl›lar-
da savafl zaman›nda baflka birliklerden
ayr›lanlar›n bir araya getirilmesiyle
oluflturulan birli¤in ya da milis güçleri-
nin komutan›.
baflçavufl
a. (ba’flçavufl) ask.
K›demli üst-
çavufl ile k›demli baflçavufl aras›ndaki
rütbeyi tafl›yan astsubay.
baflç›k, -¤›
a. bitb.
Çiçeklerde, erkek or-
ganlar›n çiçek tozunu tafl›yan torba biçi-
mindeki bölümü.
bafldan›flman
a. (ba’fldan›flman)
Her biri
kendi alan›nda uzmanlaflm›fl, baflar›l›
olmufl, tan›nm›fl ve genellikle cumhur-
baflkanl›¤› baflbabakanl›k, bakanl›klar ile
özel flirketlerde görevli olan kifli; bafl-
müflavir.
baflgedikli
a. (ba’flgedikli) ask.
Astsubay-
lar›n en k›demlisi.
baflhakem
a. (ba’flhakem) T.+Ar. sp.
Voley-
bol, tenis gibi baz› oyunlarda, karfl›lafl-
may› yöneten hakemler aras›nda yetki
üstünlü¤ü olan hakem.
baflhekim
a. (ba’flhekim) T.+Ar.
Hastane-
nin yönetiminden sorumlu hekim, bafl-
tabip.
bafl›bofl
ön a. (bafl›’bofl)
1.
Hiçbir fleye,
hiçbir kimseye ba¤l› olmayan:
Çevrede
bafl›bofl sokak çocuklar› dolafl›yor.
2.
Serbest:
Çoban, koyunlar› bafl›bofl bir
hâlde b›rakm›fl.
3.
mec.
Denetimsiz,
kendi havas›nda, sahipsiz:
Çocuklar›n›z›
bafl›bofl bir durumda b›rakmay›n›z.
bafl›bozuk, -¤u
a. (bafl›’bozuk)
1.
Düzen-
siz, disiplinsiz topluluk:
Bafl›bozuk bir-
likler toparlanarak düzenli orduya dö-
nüfltürülmüfltür.
2.
Kar›fl›k, içinden ç›k›-
lamayan:
Ülkede bafl›bozuk bir yönetim
vard›.
bafl› dumanl›
ön a.
1.
Doru¤unu sis kapla-
m›fl (da¤).
2.
Sarhofl.
bafl›na buyruk, -¤u
a.
Diledi¤i gibi davra-
nan, diledi¤ini yapan:
Bafl›na buyruk ol-
du¤un için sen onu da yapars›n.
baflka
ön a.
1.
Bilinenden de¤iflik, ayr›,
farkl› olan; özge:
Bu ay baflka bir dergi
ald›m.
2.
Nitelik bak›m›ndan al›fl›lm›fl›n
d›fl›nda bir üstünlü¤ü olan:
Çok baflka
bir filmdi bu.
3.
(zaman için) Daha son-
ra gelen:
Tiyatroya bugün de¤il de bafl-
ka bir gün gidelim mi?
4.
Bilinenden
farkl› bir fley ya da bir kifli için tekil ya
da ço¤ul olarak kullan›l›r:
baflkas›, bafl-
kalar›.
5.
il.
Üstelik, ayr›ca, d›fl›nda, an-
lamlar›nda
-dan / -den baflka
biçiminde
kullan›l›r:
Kendisinden baflka hiç kimse-
yi düflünmez o.
baflkaca
be. (baflka’ca)
Ayr›ca.
baflkahraman
a. (ba’flkahraman) T.+Far.
ed.
Bir eserde, çevresinde olaylar›n ge-
liflti¤i ya da en önemli kifli; baflkifli.
baflkalafl›m
a. yerb.
Yer kabu¤unda, s›cak-
l›k, bas›nç gibi çeflitli etkilerle bir kaya-
c›n yap›s›n›n de¤iflmesi olay›.
baflkalafl›m kayac›
a. yerb.
Püskürük ve
tortul kayaçlar›n, yüksek bas›nç ve s›-
cakl›k etkisiyle de¤iflikli¤e u¤ramas› so-
nucu oluflan kayaç.
baflkalaflma
a.
1.
Baflkalaflmak eylemi.
2.
dirb.
Yumurtayla ço¤alan baz› hayvanla-
r›n, özellikle böceklerin yumurtadan ç›k-
t›ktan ergin oluncaya kadar vücut yap›-
lar›nda ve yaflam biçimlerinde oluflan
de¤iflim; metamorfoz.
baflkalaflmak
(nsz.)
1.
De¤iflmek, nitelik
de¤ifltirmek:
Düflünceleri her gün biraz
daha baflkalafl›yor.
2.
Biçim de¤ifltir-
mek:
Görmeyeli eviniz çok baflkalaflm›fl.
3.
mec.
Kötüleflmek:
Son zamanlarda
bana karfl› baflkalaflt›n.
baflkald›r›
a.
1.
Ayaklanma, isyan.
2.
‹s-
yan.
baflkald›rmak
(e)
Baflkald›r›da bulunmak,
ayaklanmak, isyan etmek.
baflkal›k, -¤›
a
. Al›flana benzememe duru-
mu, de¤ifliklik, farkl›l›k.
baflkan
a.
1.
Bir kuruluflu, bir flirketi, bir
derne¤i, bir toplant›y› yöneten kifli ya da
baflbu¤
baflkan
97
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 97
