na b›rakm›fllard›. Öfkelenerek, karfl›l›k verir gibi elimi sallad›m.
Kaptan bunu görünce:
– Ya! diye ba¤›rd›. Demek böyle ha? Al›n bunu, afla¤›ya bafl alt›
ambar›na kapat›n da, akl› bafl›na gelsin.
Bafl alt› ambar› denilen yer, asl›nda ufac›k bir odayd›. Tam burun-
da oldu¤undan, geminin suyu yararken oluflturdu¤u dalgalar›n ç›rp›nt›-
s› buraya gelir, her taraf› s›r›ls›klam ederdi. Kollar›m ba¤l› olarak, beni
iflte buraya, yafl tahtalar›n üstüne att›lar. O gün akflama dek, yan›ma
kimse u¤ramad›. Aç susuz öylece yatt›m. Gece olunca, kap›daki nöbet-
çiye sordum.
– Daha ne kadar zaman burada kalaca¤›m?
Adam:
– Kaptan ne kadar isterse, diye yan›t verdi. Kim bilir belki Quebec
(Kebek)’e kadar hapis yatars›n.
Rüzgâr epeyce hafifledi¤i için, h›z›m›z azalm›flt›. Bu yüzden, art›k
üstüme su gelmiyordu; ama korkunç bir so¤uk vard›. Yaflam›m›n en pis
ve en tats›z anlar›n› bu hücrede geçiriyordum.
Yan› bafl›mda bir f›s›lt› iflitti¤imde, vakit gece yar›s›n› çoktan geç-
miflti. Bakt›¤›mda, kürklü dostum Silas Flint’i gördüm.
– Sabahtan beri sana yiyecek bir fley getirmek için f›rsat kolluyor-
dum, dedi. Al flunlar› da, karn›n› doyurmaya bak.
Arkadafl›ma teflekkür ettim. Açl›¤›m› bast›racak kadar bir fleyler
yedikten sonra, yine uykuya dald›m. Ancak, bu kez uykum fazla uzun
sürmedi.
– Yang›n var! Yan›yoruz! sesleriyle uyand›m.
Güverteden Kaptan’›n sesi geliyordu.
– Susun be! diye ba¤›r›yordu. Korkacak, telâfllanacak ne var bun-
da? Yang›n mang›n yok. Anlad›n›z m›? ‹çinizden bir iki aptal›n uydur-
mas› bu.
Fakat ba¤r›flmalar devam ediyordu.
Kaptan’›n ay›rd›¤› subaylar grubu, geminin her yan›n› dolafl›p
kontrol etmeye bafllad›. En alt ambardan kuvvetli bir yan›k kokusu ge-
liyordu. Oraya yerlefltirilen eflyalar›n nas›l olduysa tutufltu¤u anlafl›l›-
42
