– Teflekkür ederim, dedim. Fakat Mr. Bell’in emrinde bulunuyorum
art›k. O, gemiden ne zaman ayr›l›rsa, ben de o zaman giderim.
– Hakk›n var, dedi Flint. Seni de düflündü¤ümüzü an›msatmak is-
temifltim. Hoflça kal dostum. Birbirimizi unutmayal›m. Belki Quebec’te
karfl›lafl›r›z; belki de bir daha hiç karfl›laflamay›z. Tanr› hepimizin yar-
d›mc›s› olsun.
‹kinci sal›n suya indiriliflini, yolcular›n teker teker üstüne ç›k›fl›n›
seyrettik. Yelken açarak, sabah›n serinli¤i içinde yavafl yavafl gözden
kayboldular.
Ortal›k iyice a¤ard›¤› zaman, orta yelken dire¤ine ç›karak, görü-
nürde bir gemi olup olmad›¤›n› araflt›rmaya bafllad›m. Ta uzakta, yel-
kene benzeyen bir leke seçiliyordu. Bir süre daha gözleyip iyice seçile-
cek kadar yaklaflmas›n› bekledim. Art›k kuflkum kalmam›flt›.
– Ufukta bir gemi var!... diye ba¤›rd›m.
Derrick de yan›ma gelmiflti. Ufuktaki gemiyi beraberce gözlemeye
bafllad›k. O s›rada, kara kara bulutlar›n topland›¤›n› gördük.
Arkadafl›m:
– Rüzgâr uygun, dedi. Umar›m, f›rt›na kopmadan önce gemi bize
yetiflir.
Yar›m saat kadar sonra, gemi oldukça yaklaflm›flt›; fakat birden
kuzeydo¤uya dümen k›rarak uzaklaflt›¤›n› gördük. Rüzgâr adamak›ll›
azm›fl, kocaman kocaman dalgalar inip ç›kmaya bafllam›flt›.
Ben, yine dire¤in tepesine f›rlad›m.
Gemi yeniden bize do¤ru dönmüfltü. Sonra, dire¤e çekti¤imiz im-
dat bayra¤›n› gördü¤ünü haber veren top sesini iflittik.
Rüzgâr, bizim gemiyi de sürüklemeye bafllam›flt›. Fakat arkadan
gelen gemi daha h›zl› yol ald›¤›ndan, iyice yaklaflm›flt›. Bir ara, tam ya-
n›m›zdan geçerken büyük bir tahtan›n üstüne yazd›klar› flu notu oku-
duk:
“Olabildi¤ince yak›n olmaya çal›fl›yoruz; ilk f›rsatta yard›m›n›za
gelece¤iz...”
“‹lk f›rsat” sözüyle havan›n uygun duruma gelmesini beklediklerini
söylemek istiyorlard›. Fakat, biz o zamana kadar dayanabilecek miydik
46
