dostuna görünmek için yüzün kalmaz.
Bütün bu sözlerin nedeni; tüfe¤imdi. En büyük zevklerimden biri,
tüfe¤imi s›rtlay›p ava gitmekti. Saatlerce tavflan, kufl gibi av hayvanla-
r›n›n peflinde koflard›m. Yaln›z bu dolaflmalar›m s›ras›nda, nerede ol-
du¤uma pek dikkat etmez, onun bunun arazisinde de avlan›rd›m. O za-
manlar; bir arazide bulunan hayvanlar, hatta kufllar bile, o arazi sahibi-
nin mal› say›l›rd›. Baflkas›n›n arazisinde avlananlar bu yüzden hapse
at›l›r, hatta memleketten sürgün edilirdi. Babam, yaln›zca kendi toprak-
lar›m›zda dolaflmam kofluluyla, avlanmama izin veriyordu. Birkaç yak›n
dostumuz da, kendi topraklar›na girmeme izin vermifllerdi. Fakat, bura-
lar art›k bana dar geliyordu. S›k s›k, avlanma hakk›m›n olmad›¤› uzak
yerlere gidiyor, baflkalar›n›n arazisinde dolafl›yordum. Bekçiler beni ya-
kalamak için f›rsat gözlüyorlard›. ‹flte, sonunda yakalanm›flt›m.
Babam:
– Silâh›n› elinden almaktan baflka çare yok, diye söylendi. Ver ba-
kay›m onu bana.
‹stemeye istemeye tüfe¤imi uzatt›m. Çok toy ve akl›m bir fleye er-
meyecek kadar aptald›m. Beni sevenlerin can›n› s›kt›¤›m, bafllar›na ol-
mayacak dertler açt›¤›m için ufac›k bir üzüntü bile duymuyordum. Yal-
n›zca, bir tilki gibi yakaland›¤›m için bir h›nç vard› içimde.
Aradan birkaç gün geçti¤i hâlde, kimseyle konuflmuyordum. Yal-
n›z bafl›ma uzun yürüyüfllere ç›k›yor, bu aptall›¤›m›n nereye varaca¤›-
n› düflünüyordum. Tüfe¤imi geri verseler bile, bir daha ava gitmeme
karar› alm›flt›m. Tam bu s›rada, arkadafllar›m›n en yaramazlar›ndan bi-
ri olan Pat Doolan (Pet Dol›n)’a rastlad›m.
– Bak hele, tüfe¤in nereye gitti? diye sordu.
Önce yan›t vermek istemedim; ama sonra olup biten her fleyi an-
latt›m. Pat, bunlar› duyunca benimle alay edip söylenmeye bafllad›:
– Öyleyse, k›z kardeflinin entarilerinden birini giyip gergefin bafl›n-
da nak›fl ifllemeye otur. Bütün çocuklar›n yapt›¤› fleyleri yapmaktan na-
s›l vazgeçiyorsun?
Me¤er onu dinlemekle ne kadar aptall›k ediyormuflum. Babam›n
hakk› vard›. Pat Doolan beni kand›rmaya, kötü yola düflürmeye çal›fl›-
37
