çük karyola.
2.
mec.
Bir fleyin do¤up
geliflti¤i yer:
Anadolu, çeflitli uygarl›kla-
r›n befli¤i olmufltur.
beflik kertme
a.
Anne ve babas› taraf›ndan,
daha beflik çocu¤uyken birine niflanla-
nan kimse.
beflinci
ön a.
S›ras› ya da yeri befl say›s›y-
la belirtilen:
beflinci kat.
befliz
ön a.
Befli bir arada do¤mufl (kardefl-
ler).
beflkardefl
a. flaka
fiamar.
beflli
ön a.
1.
Befl parçadan oluflan.
2.
a.
Domino, okey ve oyun k⤛tlar›nda üze-
rinde befl iflareti bulunan tafl ya da kâ-
¤›t.
3.
a. müz.
Befl ses ya da befl çalg›
için yaz›lan müzik eseri.
befllik
ön a.
1.
Befli bir arada olan, befl ta-
ne alabilen.
2.
a.
Befl lira de¤erinde olan
para.
befl paras›z
ön a.
1.
Paras› olmayan:
Befl
paras›z bir durumda ortada kald›m.
2.
Yoksul:
Befl paras›z oldu¤u görünüflün-
den belli oluyordu.
beflparmak, -¤›
a.
1.
hayb.
Derisi dikenli-
lerden, befl ›fl›nl› y›ld›z biçimine sahip
bir deniz hayvan›; beflpençe.
2.
Befl
renkte dokunmufl çubuklu kumafl.
beflparmak otu
a. bitb.
Gülgillerden, çay›r-
larda ve yol kenarlar›nda yetiflen bir bit-
ki.
bet (I)
a.
1.
“Beti benzi atmak, beti benzi
uçmak, beti benzi solmak” gibi deyim-
lerde “beniz” sözcü¤ü ile birlikte “çeh-
re” anlam›nda ikileme oluflturur.
2.
“Be-
ti bereketi olmamak, beti bereketi kaç-
mak” gibi deyimlerde “bereket” sözcü-
¤ü ile “bolluk” anlam›nda ikileme olufl-
turur.
bet, -di (II)
ön a. Far.
Kötü, çirkin.
beta
a. (be’ta) Yun.
Yunan abecesinin ikin-
ci harfi.
beta ›fl›nlar›
a. fiz.
Radyoaktif maddelerin
yayd›¤› ›fl›nlardan biri.
beter
ön a. Far.
Daha kötü:
Düzeliyorum
derken daha beter bir hastal›¤a yakalan-
d›m.
beti
a.
Figür.
betimleme
a.
1.
Betimlemek eylemi, tas-
vir.
2.
ed.
Bir fleyi, bir kifliyi, bir olay›,
bir duyguyu tan›mlayan söz ya da yaz›;
tasvir.
betimlemek
(-i)
Bir nesnenin kendine özgü
özelliklerini tam ve aç›k olarak söz ya da
yaz›yla anlatmak; tasvir etmek.
beton
a. Fr.
Çimento, su, kum ya da çak›l
gibi maddelerin kar›flt›r›lmas›yla elde
edilen ve her türlü yap› ifllerinde kullan›-
lan sert, dayan›kl›, ba¤lay›c› kar›fl›m.
betonarme
a. Fr.
Yap›larda dayan›kl›l›¤› ve
esnekli¤i art›rmak amac›yla çimento ve
çelikten yararlanma yöntemi; demirli
beton.
betoniyer
a. Fr.
Betonkarar.
betonkarar
a.
Beton karma makinesi, beto-
niyer.
bey
a.
1.
Erkek adlar›ndan sonra kullan›lan
sayg› sözü:
Ahmet Bey.
2.
Ad› bilinme-
yen bir erkek için ya da ona seslenirken
kullan›l›r:
Bir bey sizi sordu.
3.
Koca.
4.
Oyun k⤛tlar›nda birli, as.
5.
tar.
Küçük
bir devletin ya da bir toplulu¤un baflka-
n›:
Karaman Beyi.
6.
tar.
Komutan:
uç
beyi.
beyan
a. (beya:n) Ar.
1.
Bildirme, söyleme.
beyan etmek bildirmek, söylemek:
Der-
nek baflkan›, çal›flmalar›n› beyan ediyor.
beyanat
ç. a. (beya:na:t) Ar. esk.
Demeç,
bildiri.
beyanat vermek
demeç vermek,
aç›klamada bulunmak:
Baflbakan bir be-
yanat verdi.
beyanname
a. (beya:nna:me) Ar.+Far.
Bil-
dirge.
beyaz
a. Ar.
1.
Günefl tayf›ndaki tüm renk-
lerin birleflmesinden do¤an renk, ak.
2.
ön a.
Ak renkte olan:
A¤açlar beyaz çi-
çeklerini açm›flt›.
3.
Beyaz ›rktan olan
kifli.
4.
(bask›da) Normal karanl›kta gö-
rünen harf.
beyaz baston
a.
Görme engellilerin kullan-
d›klar› madenî de¤nek.
beflik kertme
beyaz baston
110
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 110
