baflka bir fleydir.
bir yol
a.
Bir kez.
bir zaman
a.
Eskiden, geçmiflte.
bisiklet
a. Fr.
Pedal sistemiyle çal›flt›r›lan,
oturulacak bir selesi olan, genellikle iki
tekerlekli tafl›t.
bisikletçi
a.
ve
ön a.
1.
Bisiklet yapan ya
da satan kifli.
2.
Bisiklet sporuyla u¤ra-
flan kifli.
bisküvi
a. Fr.
Un, süt, yumurta, ya¤, fleker
ya da tuzla yap›lan ince ve gevrek kuru
pasta türü.
bismillah
ünl. (bismilla:h) Ar.
Bir ifle u¤ur-
lu olmas› dile¤iyle ya da flafl›rma, kork-
ma gibi duygular karfl›s›nda “Allah›n
ad›yla” anlam›nda söylenen bir söz.
bis-
millah demek
bir ifle u¤urlu olmas› di-
le¤iyle bafllamak:
Bismillah deyip ifle
bafllad›m.
bisturi
a. Fr.
Neflter.
bit
a. hayb.
Yar›m kanatl›lar alt tak›m›ndan,
insan ve hayvanlar›n vücudunda d›fl
asalak olarak yaflayan ve kanla beslenen
böcek.
bit kadar
çok küçük, çok ufak.
bitap
ön a. (bi:ta:p) Far.
Bitkin, yorgun,
güçsüz.
bitaraf
ön a. (bi:taraf) Far.+Ar.
Tarafs›z,
yans›z.
bitek
ön a.
Bol ve iyi ürün veren (toprak).
biteviye
be. a. (bi’teviye)
Sürekli olarak,
ayn› biçimde:
Ya¤mur biteviye ya¤›yor-
du.
bitey
a. bitb.
Flora, bitki örtüsü.
bitik
ön a.
1.
Yorgunluktan ya da hastal›k-
tan gücü tükenmifl olan.
2.
mec.
Duru-
mu kötü, ümitsiz olan:
‹flini de yitirmifl-
ti, bitik bir durumdayd›.
bitim
a.
1.
Bitmek eylemi.
2.
Bir fleyin, bir
sürecin sonu:
Filmin bitimine az kalm›fl-
t›.
bitimsiz
ön a.
Sonu olmayan, sonsuz, s›-
n›rland›r›l›p belirlenmeyen, nihayetsiz.
bitirim
ön a. argo
1.
Çok be¤enilen (kifli,
yer, fley).
2.
Becerikli, zeki, yaman.
3.
Kabaday›, külhanbeyi.
bitirmek
(-i)
1.
Bitmesini sa¤lamak, sona
erdirmek, tamamlamak, sonuçland›r-
mak, tüketmek:
Harçl›¤›n› bitirdin mi?
2.
mec.
Onulmaz duruma getirmek,
mahvetmek:
Yaflam pahal›l›¤› beni bitir-
di.
3.
mec.
Güçsüz düflürmek, yormak:
Bu ifl beni bitirdi.
bitiflik
ön a.
ve
a.
1.
Yan yana olan:
Kültür
merkezine bitiflik bir evde oturduklar›n›
söylemiflti.
2.
Yan, yandaki:
Bitiflik daire
sat›l›km›fl.
3.
a.
Yandaki ev, komflu:
Bi-
tifliktekiler bu akflam bize gelecekler.
bitiflken
ön a. dlb.
Sözcük türetmede ve
sözcük çekiminde ekler getirilirken kökü
ya da gövdesi de¤iflikli¤e u¤ramayan
(dil).
bitiflken diller
a. dlb.
Sözcüklerin kökleri-
nin de¤iflmedi¤i, türeme ve çekimin ek-
lerle olufltu¤u diller; eklemeli diller:
Türkçe, bitiflken dillerdendir.
bitiflmek
(nsz.)
Birbirine dokunacak denli
yanaflmak.
bitifltirmek
(-i)
Bitiflmesini sa¤lamak:
S›ra-
lar› bitifltiriniz.
bitki
a. bitb.
Yetifltikleri yere kökleriyle tu-
tunan, geliflip ço¤alan, büyük oranda ya
da yaln›zca madensel tuzlarla beslenen
ve kuruyarak varl›¤› sona eren ot, a¤aç,
yosun, çiçek gibi canl› varl›klara verilen
genel ad.
bitki bilimi
a. Bitkileri inceleyen bilim dal›,
botanik.
bitki bilimci
a.
Bitki bilimiyle u¤raflan kifli,
botanikçi.
bitkimsi hayvanlar
a.
Mercan, sünger gibi
bitki görünümünde olan hayvanlar.
bitkin
ön a.
Gücü tükenmifl olan, hâlsiz:
Bitkin bir durumda eve gelmiflti.
bitki örtüsü
a.
Bir bölgede, o bölgenin do-
¤al koflullar›na uygun olarak yetiflen bit-
kilerin tümü, bitey, flora.
bitkisel
ön a.
Bitkilere özgü, bitkilerle ilgili,
bitki türünden olan, bitkiden elde edilen,
nebat:
bitkisel ya¤.
bitkisel hayat
a.
Hastal›k ya da kaza nede-
bir yol
bitkisel hayat
121
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 121
