yi baflarmak:
O flark›y› bir türlü ç›kara-
mad›m.
26.
Bir fleyi çeflitli yöntemlerle
ço¤altmak:
Nüfus cüzdan›n›z›n fotoko-
pisini ç›kar›n.
27.
Bir kifliyi bilinen nite-
li¤inden uzaklaflt›rmak:
Para h›rs› onu
insanl›ktan ç›kard›.
28.
(yar.)
... gibi
göstermek:
suçlu ç›karmak.
29.
mat. (-
i, -den)
Üçüncü bir say› (fark) elde et-
mek için belirli bir say›dan (eksilen) da-
ha az de¤erli bir say› (ç›kan) kadar birim
eksiltmek.
30.
mec.
Söylemek, aç›kla-
mak:
Art›k düflündüklerini ç›kar ve ra-
hatla.
ç›kartma
a.
1.
Ǜkartmak eylemi.
2.
Üze-
rindeki resmin bast›r›lan yüzeyde ç›k›p
yap›flaca¤› biçimde özel olarak haz›rlan-
m›fl zamkl› k⤛t.
ç›kartmak
(-i, -e, -den)
Ǜkarma iflini bir
baflkas›na yapt›rmak.
ç›k›
a.
Küçük bohça, ç›k›n.
ç›k›k, -¤›
ön a.
1.
Herhangi bir nedenle ye-
rinden ç›km›fl, oynam›fl (eklem, organ).
2.
Ç›k›nt› oluflturan, ç›k›nt›s› olan.
3.
a.
Herhangi bir nedenle yerinden ç›km›fl,
oynam›fl eklem ya da organ:
Omzumda
ç›k›k var.
ç›k›n
a.
Bir beze sar›larak uçlar›ndan dü-
¤ümlenmifl küçük bohça:
az›k ç›k›n›.
ç›k›nt›
a.
1.
Bir yüzeyde ileri do¤ru olan
bölüm, uzant›.
2.
Bir metni düzeltmek
ya da metne bir fley eklemek için sat›r
d›fl›na yaz›lan yaz›, ç›kma.
ç›k›fl
a.
1.
Ç›kmak eylemi ya da biçimi.
2.
Bir yerden ç›kmak için yararlan›lan yer,
kap›, geçit:
Park›n ç›k›fl›nda seni bekli-
yorum.
3.
Umulmad›k bir anda yap›lan
sert konuflma:
Niçin böyle bir ç›k›fl yap-
t›n?
4.
Yokufl.
5.
Sorti.
6.
sp.
Verilen bir
iflaretle yar›fla bafllama.
ç›k›fl belgesi
a.
1.
Bir kiflinin bir okulu bi-
tirdi¤ini gösteren ve geçici olarak veri-
len belge.
2.
Bir mal›n yurt d›fl›na ç›ka-
r›lma iznini gösteren belge.
ç›k›fll›
ön a. Belirtilen bir okulu bitirmifl
olan ya da herhangi bir okulu belirtilen
tarihte bitirmifl olan, mezun:
Ben, Kaba-
tafl Lisesi ç›k›fll›y›m.
ç›k›flma
a.
1.
Ç›k›flmak eylemi.
2.
Bir kim-
seye sert sözler söyleme, azarlama.
ç›k›flmak
(-e)
1.
Bir kifliye hofla gitmeyen
davran›fl›ndan dolay› sert sözler söyle-
mek, azarlamak.
2.
(nsz.)
Yetecek dü-
zeyde olmak, yetmek:
Param ç›k›flma-
y›nca alamad›m.
ç›k›fl noktas›
a.
Bir fleye bafllan›lan yer.
ç›kma
a.
1.
Ǜkmak eylemi.
2.
Bir yap›n›n
üst katlar›ndan d›flar›ya do¤ru uzanm›fl
bölüm, balkon.
3.
Bir yaz› sayfas›n›n ke-
nar›na metinli ilgili olarak yaz›lan aç›kla-
y›c› k›sa yaz›.
ç›kma durumu
a. dlb.
Ayr›lma durumu:
okuldan, annemden.
ç›kmak
(-den)
1.
Kapal› bir yerden d›flar›ya
gitmek:
Evden biraz önce ç›kt›.
2.
Elde
edilmek, sa¤lanmak:
Üç kilo portakal-
dan sekiz bardak portakal suyu ç›kt›.
3.
Bir okuldan ya da bilim kurumundan
mezun olmak:
Hukuk Fakültesinden bu
y›l ç›km›fl.
4.
Ayr›lmak, ilgisini kesmek:
Annem, hastaneden ç›kt›.
5.
Bulundu¤u
yerden s›yr›l›p ayr›lmak, yerinden oyna-
mak:
Tren raydan ç›kt›.
6.
(-e)
Bir fleyin
yukar›s›na varmak, yükselmek:
Kald›r›-
ma ç›k lütfen!
7.
Yetecek ölçüde olmak:
Bu kumafltan ancak bir etek ç›kar.
8.
Ta-
fl›nmak:
Kira çok art›nca evden ç›kt›lar.
9.
Yay›lmak, s›zmak
: Bacadan duman
ç›k›yor.
10.
Bir durumla ilgili nitelikleri
yitirmek:
Sen art›k çocukluktan ç›kt›n.
11.
(-e)
Belirli bir amaç için bir yere git-
mek:
Dün akflam yeme¤e ç›kt›k.
12.
(-e)
Yetkili bir kifliye dan›flmak:
Yeni ç›kan
yasan›n uygulamaya sokulmas›n› erte-
letmek için baflbakana ç›kt›lar.
13.
(-e)
Varmak, bir yere ulaflmak, ayak bas-
mak:
Atatürk, 19 May›s günü Samsun’a
ayak bast›.
14.
(-e)
Bir dereceye, düze-
ye ulaflmak, yükselmek:
Atefli otuz do-
kuz dereceye ç›kt›.
15.
(-e)
Resmî bir
kurumdan bir konu hakk›nda sonuç al-
ç›kartma
ç›kmak
169
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 169
