farkl› olabilen yaprak.
çift
ön a. Far.
1.
(nesneler için) Birbirini ta-
mamlayan iki tekten oluflan:
Bana iki
çift çorap alm›fl.
2.
Bir difli ve bir erkek-
ten oluflan:
Pencereye bir çift kumru
kondu.
3.
Topra¤› sürmek için birlikte
koflulan iki hayvan:
bir çift öküz.
4.
‹nce
ifllerde kullan›lan ince mafla, c›mb›z:
sa-
atçi çifti.
5.
a.
Topra¤› sürme ifli:
çift za-
man›.
çiftçi
a. Far.
Geçimini topra¤› ekerek sa¤la-
yan kifli, rençber.
çiftçilik, -¤i
a.
1.
Çiftçinin yapt›¤› ifller, ta-
r›m, ziraat, rençberlik.
2.
Çiftçi olma du-
rumu.
çifte
ön a.
1.
‹kisi bir arada bulunan ya da
ikili:
çifte dü¤ün.
2.
(kay›k, sandal için)
Çift kürekle yürütülen.
3.
a.
At, eflek ya
da kat›r›n arka ayaklar›yla att›¤› tekme.
4.
a.
‹ki namlulu av tüfe¤i.
çifte atmak
1.
çiftelemek;
2.
iki namlulu av tüfe¤ini
patlatmak.
çiftelemek
(-i)
(at, eflek ya da kat›r için) Ön
ayaklar›yla destek alarak arka ayaklar›y-
la tekme atmak, çifte atmak.
çiftetelli
a.
1.
Gerdan k›rarak, gö¤üs ve
göbek titreterek oynanan bir oyun.
2.
Bu oyunun müzi¤i.
çift kanatl›lar
ç. a. hayb.
Sinekler gibi iki
kanad› ve emici ya da sokucu a¤›zlar›
olan böcekler tak›m›.
çiftlemek
(-i)
1.
Bir fleyi çift duruma getir-
mek, ikilemek.
2.
Difli ile erke¤i bir ara-
ya getirmek.
çiftleflmek
(nsz., -le)
1.
Bir fley bir iken bir
tanesinin daha kat›l›m›yla çift duruma
gelmek.
2.
Erkek ve difli hayvan üremek
için bir araya gelmek, birleflmek.
çiftlik, -¤i
a.
1.
Tar›m yap›lan, hayvan ye-
tifltirilen ve çal›flanlar›n oturmas› için
evler ve iflletme binalar› olan, s›n›rlar›
belirlenmifl genifl toprak parças›.
çift parmakl›lar
ç. a. hayb.
S›¤›r, keçi, ko-
yun, deve gibi her aya¤›nda iki parmak
bulunan memeliler tak›m›.
çift say›
a. mat.
6, 8, 10 gibi ikinin kat› olan
ve ikiye bölünebilen tam say›.
çiftteker
a.
Bisiklet.
çift y›ld›z
a. gökb.
Karfl›l›kl› birbirinin çe-
kim etkisinde olan ve ortak bir kütle
merkezinin çevresinde dolanan iki y›l-
d›zdan oluflan bütün.
çift zaman›
a.
Tarla sürme, topra¤› ekime
haz›rlama zaman›.
Çigan
öz. a. Mac.
Çingene.
Çigan müzi¤i
a. müz.
Özellikle Bohemya ve
Macaristan Çingelerine özgü, keman›n
en önemli çalg› oldu¤u, k›vrak ya da
duygusal ezgileri olan müzik.
çi¤
ön a.
1.
Piflmemifl:
çi¤ et.
2.
Yafl›n›n
gerektirdi¤i olgunlu¤a ve görgüye erifl-
mifl olmayan:
çi¤ adam.
3.
(renk, ›fl›k
için) Gözü rahats›z eden, göze batan:
çi¤ bir yeflil.
4.
mec.
Yersiz ve yak›fl›k-
s›z:
çi¤ davran›fl.
çi¤ börek, -¤i
a.
Aç›lm›fl yufkaya çi¤ k›y-
ma, so¤an ve baharat kar›fl›m›n› koy-
duktan sonra ya¤da k›zart›larak haz›rla-
nan bir tür börek.
çi¤de
a. bitb.
Hünnap.
çi¤dem
a. bitb.
Zambakgillerden, türlü
renklerde çiçekler açan, yumrulu bir k›r
bitkisi; mahmur çiçe¤i.
çi¤ köfte
a.
‹yice dövülmüfl çi¤ ete, ince
bulgur, so¤an, biber, salça, maydanoz
ve türlü baharatlar kat›larak bulgur yu-
muflay›ncaya kadar yo¤rulan ve pifliril-
meden yenen köfte.
çi¤nem
a.
ve
ön a.
A¤›zda çi¤nenebilecek
miktar(da).
çi¤nemek
(-i)
1.
A¤za al›nan kat› bir fleyi
difller aras›nda ezmek, ö¤ütmek.
2.
Te-
kerlek ya da ayak alt›nda ezmek:
Oto-
mobil köpe¤i çi¤nedi.
3.
mec.
Say›lma-
s› gereken bir fleyi saymamak, uyulma-
s› gereken bir fleye uymamak:
Trafik ku-
rallar›n› çi¤nemeyiniz.
çiklet
a. Fr.
Çeflitli tatland›r›c› ve koku veri-
cilerle haz›rlanan sak›z.
çikolata
a (çikola’ta) ‹t.
Temel maddesi ka-
çift
çikolata
173
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:58 Page 173
