(e)
Giriflmek:
kavgaya tutuflmak.
tuval, -li
a. (l ince okunur) Fr.
Üzerine ya¤-
l› boya resim yapmakta kullan›lan bir
kasna¤a gerilmifl bez.
tuvalet
a. Fr.
1.
Giyinme, y›kanma, t›rafl ol-
ma, süslenme, makyaj yapma ifli.
2.
Kad›nlar›n gece toplant›lar›nda girdikle-
ri gösteriflli giysi.
3.
Boflalt›m gereksi-
niminin giderildi¤i yer, ayakyolu, hela,
abdesthane.
tuvalet k⤛d›
a.
Tuvalet temizli¤i için kul-
lan›lan, özel ve ince k⤛t.
tuz
a.
1.
Suda eriyen, kokusuz, yiyecekleri
korumada ve tatland›rmada kullan›lan
billursu madde.
2.
kim.
Bir asitteki hid-
rojenin yerini bir baz›n almas›yla oluflan
birleflim.
tuzak, -¤›
a.
1.
Kufl ya da yaban hayvanla-
r›n› yakalamaya yarayan araç.
2.
Birini
güç ve tehlikeli bir duruma düflürmek
için gizlice ve kurnazca kurulan düzen.
tuzla
a. (tu’zla)
K›y›larda tava denilen ha-
vuzlara deniz ve göl suyu kat›ld›ktan
sonra kurutularak tuz elde edilen yer.
tuzlama
a.
1.
Tuzlamak eylemi.
2.
Büyük
parçalar durumunda do¤ranm›fl iflkem-
beyle yap›lan çorba.
3.
ön a.
Tuza yat›-
r›larak haz›rlanm›fl olan:
tuzlama bal›k.
tuzlamak
(-i)
1.
Üzerine tuz serpmek.
2.
Bir yiyece¤i tuza yat›rmak.
tuzlu
ön a.
1.
Tuz içeren, tuzlanm›fl olan.
2.
‹çine gere¤inden çok tuz at›lm›fl olan.
3.
mec.
Çok pahal›.
tuzluluk, -¤u
a.
1.
Tuzlu olma durumu.
2.
co¤.
Bir litre deniz ya da göl suyunun
içerdi¤i çözünmüfl mineral tuzlar›n›n
gram olarak miktar›.
tuz ruhu
a. kim.
Hidroklorik asit.
tuzu kuru
a. mec.
‹flleri yolunda, dertsiz.
tüberküloz
a. Fr. t›p
Verem.
tüccar
ç. a. Ar.
Ticaret yapan, ticaretle u¤-
raflan kimse; tacir.
tüf
a. Fr.
Çimentolaflm›fl volkanik küllerden
ya da su kaynaklar›nda, göllerde çökel-
mifl kalker yumrular›ndan oluflan, hafif
gözenekli bir tür kalker tafl›.
tüfek, -¤i
a. Far.
Tafl›nabilir, uzun namlulu,
ateflli av ya da savafl silah›.
tüh
ünl.
“Yaz›klar olsun” anlam›nda kullan›-
l›r.
tükenmek
(nsz.)
1.
Bitmek, art›k kalma-
mak:
Param›z tükendi.
2.
mec.
Güçsüz-
leflmek, bitkinleflmek.
tükenmez
ön a.
1.
Tükenmeyen, bitmeyen.
2.
a. hlk.
Peynirli bir tür çorba.
3.
mec.
Sonsuz.
tükenmez kalem
a.
‹çinde özel mürekkep-
le doldurulmufl bir boru ve ucunda me-
tal bir bilyesi bulunan kalem türü.
tükenmifllik, -¤i
a.
Gücünü, direncini yitir-
me durumu.
tüketici
a.
ve
ön a.
1.
Mal ve hizmetleri tü-
keten, tüketmek için sat›n alan (kifli).
2.
mec.
Gücü, direnci yok eden, bitiren:
tüketici bir çal›flma.
tüketim
a.
1.
Tüketmek eylemi.
2.
Ürünle-
rin, hizmetlerin tüketilmesi.
tüketmek
(-i)
1.
Kullanarak, harcayarak bi-
tirmek.
2.
Gücü, direnci yok etmek,
bezdirmek:
Bu çocuk onu tüketti.
tükürmek
(-i)
1.
A¤›zda biriken tükürü¤ü
d›flar› atmak.
2.
Dilin ve dudaklar›n ha-
reketiyle a¤›zdaki bir fleyi d›flar› atmak.
tükürük, -¤ü
a.
Tükürük bezlerinin salg›la-
d›¤› ve a¤›zda biriken salg›.
tükürük bezleri
ç. a. anat.
Kulak, çene, dil
alt›nda bulunan ve tükürük salg›layan
üç çift bez.
tül
a. Fr.
1.
Pamuk, ipek ya da sentetik ip-
likten yap›lan ince, saydam, gözenekli
dokuma.
2.
Bu dokumadan yap›lan per-
de.
tülbent, -di
a. Far.
Pamuktan ince ve sey-
rek dokunmufl hafif ve yumuflak bez.
tüm
a.
ve
ön a.
Bir fleyin hepsi, bütünü, ta-
mam›.
tümamiral, -li
a. (tü’mamiral) ask.
Deniz
kuvvetlerinde tu¤amiral ile koramiral
aras›ndaki rütbe ve bu rütbeyi tafl›yan
amiral.
tuval
tümamiral
617
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 617
