Bana kaç y›ll›k bira paras› olur!... Ama flimdi görüyorum ki,
sen sand›¤›mdan da de¤erli bir köpeksin... Seni elli dolara el-
den ç›karmak enayilik olur...
Herbert, söylenenleri hiç anlam›yordu. Bafl›n› Bob’›n diz-
lerine koymufl, hayran hayran efendisini dinliyordu. Kuyru¤u-
nu sall›yor, arada bir tatl› homurtular ç›kar›yordu. Onun için
efendisinin söyledi¤i her fley çok hofltu.
Bob, devam etti:
– Yüz dolara ne dersin? Yüz dolar fena de¤il, ama sen
daha fazla edersin. Peki, iki yüz elli dolara ne buyrulur?... Hiç
fena say›lmaz tabi. Ama befl yüz dolar›n yan›nda sözü bile ol-
maz. Befl yüz dolarl›k bira. Düflünebiliyor musun, Pureson?
Omnia’n›n yafll› gövdesi bile, bu kadar biran›n içinde yüzer.
Bana senin için bu kadar paray› verecek babayi¤it neredey-
se, ç›ks›n karfl›ma göreyim.
Herbert’la olan bu konuflmadan sonra, Bob ayn› gün ö¤-
leden sonra Kaptan Arthur’la konufluyordu.
– Emin olun kaptan›m, ben de bir fley anlamad›m... Bu
köpe¤i sahilde görmüfltüm. Ertesi gün, gemi hareket ettikten
sonra kamarama girince flafl›r›p kald›m; köpek benim yata¤›-
m›n yan›nda yat›yordu... Nas›l oldu, nas›l geldi, hiç anlama-
d›m?... Ama ne olursa olsun, bu ola¤anüstü bir fley...
Kaptan Arthur’un, duyduklar›na inanmam›fl gibi bir hâli
vard›.
– Sen beni çocuk sand›n galiba Bob, dedi gülerek. Bu
39
