daha h›zl› bir darbeyle kapand›. Herbert ç›kt›¤›na piflman ol-
mufltu. Bob’›n onun kamarada kalmas›n› istedi¤ini biliyordu.
Can› s›k›lm›flt›. Bir süre kapal› kap›ya bakt› kald›. Cans›z fley-
lerin konuflup hareket etmediklerini çok iyi biliyordu. Elinden
bir fley gelmedi¤i için beklemekten baflka çaresi yoktu.
Bir saat boyunca bu aç›lmayan kap›n›n önünde bir afla¤›,
bir yukar› gitti geldi. Sonra birden bir karara vard›. Kap› ka-
panm›flt›. Ne Bob ne de Ozara geliyordu. Öyleyse, onlar›
Herbert’›n gidip bulmas› gerekirdi; kap›n›n kapand›¤›n› onla-
ra söyleyip haber vermek göreviydi. Böyle düflündükten son-
ra koridoru geçti, sa¤daki dar merdivenden inmeye bafllad›.
Yerleri dikkatle koklayarak ilerliyordu. Birden Bob’la Oza-
ra’n›n kokusunu ald›. Demek ki onlar buradan geçmifllerdi.
Biraz sonra güvertedeydi. Birçok adam afla¤› yukar› gidip
geliyordu. Kendisine seslenenlere hiç ald›rmadan ilerledi. Bir-
çok kimsenin rahat koltuklara gömülerek konuflup gülüfltü¤ü
bir yere gelmiflti.
Fakat çevrede, ne Ozara ne de Bob vard›. Sanki yer ya-
r›lm›fl, içine girmifllerdi.
Biraz daha ilerledi. Önüne bir iki basamakl› bir merdiven
ç›kt›. Asl›nda buras› Herbert’›n kaderinin basamaklar›yd›.
Kaptan Arthur hayvanlar› çok severdi. ‹ki iri köpe¤inden bafl-
ka, bir de çok de¤erli bir ‹ran kedisi vard›. Kedinin birkaç ta-
ne de yavrusu vard›. Minikler için, küçük bir kutuya minder
koymufl, kutuyu da nöbetçi kaptan kamaras›na yerlefltirmiflti.
30
