çok k›zd›rm›fl olacaklar...
Olay yerine gelen yolculardan biri:
– Evet, bu hayvan› bir k›zd›ran olmufl, dedi.
Bob, adama dönerek bafl›yla teflekkür etti.
– Kaptan›m, bu bulunmaz bir köpektir. Hem çok terbiyeli,
hem çok ak›ll›, hem de çok hünerlidir. Biraz önce kendi göz-
lerinizle gördünüz. Bo¤uflman›n en fliddetli an›nda, ben ça¤›-
r›nca sözümü dinleyip geldi. Ben ne dersem onu yapar. Ba-
k›n, bir daha görün...
Bob, inleyerek kaptan›n ayaklar›n›n dibinde yatan köpek-
lere do¤ru ilerledi. Sonra Herbert’› yan›na ça¤›rd›.
– Bak, Pureson! dedi. Ne tatl› köpek...
Böyle derken bir yandan da köpeklerden birini okfluyordu.
Herbert da köpeklere yaklaflt›. Sevgi dolu bak›fllarla efen-
disini seyrediyordu. Sonra onun dedi¤i gibi düflman›n› kokla-
d› ve dostça yüzünü yalad›. Bir yandan da keyifle kuyru¤unu
sall›yordu.
– Gördünüz mü kaptan? dedi Bob. Ben size söylemedim
mi? Pureson, terbiyeli ve söz dinleyen bir hayvand›r. Çok ya-
k›nda emin olun, sizin de en büyük dostunuz olacakt›r.
Kaptan›n öfkesi geçmemiflti. Yumuflamaya niyeti yoktu.
Sanki gittikçe öfkesi art›yordu.
– Bu köpe¤i bir dakika bile görecek hâlim yok. Çabuk, he-
men denize at›lacak.
Bob, birkaç ad›m ilerledi. Çevreden hoflnutsuzluk belirten
35
