fl› koymak, inat etmek.
diren
a.
Dirgen.
direnç, -ci
a.
1.
Dayanma, karfl› koyma gü-
cü, mukavemet.
2.
fiz.
Bir nesnenin
elektrik ak›m›na karfl› durma özelli¤i,
mukavemet, rezistans.
3.
fiz.
Bir çevri-
me istenilen de¤erde ek direnç katmak
için kullan›lan düzen, rezistans.
direnifl
a.
Direnmek eylemi ya da biçimi,
karfl› koyma, dayanma, mukavemet.
direnmek
(nsz.)
Herhangi bir düflüncede,
bir istekte ya da bir durumda ayak dire-
mek, inat etmek, ›srar etmek.
diretmek
(nsz.)
Direnmek, ayak diremek,
inat etmek, ›srar etmek:
Benim de gel-
mem için diretiyordu.
dirgen
a. hlk.
Harmanda saplar› yaymaya
yarayan uzun çatall› tar›m arac›.
dirhem
a. Ar.
1.
Okkan›n 400’de birine eflit
olan 3,148 graml›k eski bir kütle ölçüsü
birimi.
2.
mec.
Çok az, az›c›k:
Bir dir-
hem içmek suyumuz kalmam›fl.
diri
ön a.
1.
Yaflamakta olan, yaflayan, can-
l›:
Enkaz›n alt›ndan diri olarak ç›km›flt›.
2.
Güçlü, zinde:
On befl saatten beri ça-
l›flmas›na karfl›n hâlâ diriydi.
3.
Taze,
solmam›fl, pörsümemifl:
diri çiçekler.
4.
Gere¤i kadar piflmemifl:
So¤anlar diri
kalm›fl.
dirilifl
a.
1.
Dirilmek durumu ya da biçimi.
2.
Dinî inançlara göre ölümden sonra
dirilme.
3.
mec.
Yeni bir at›l›mla güç ka-
zanma.
dirilmek
(nsz.)
1.
Güçlenip canlanmak:
Ye-
mek yiyince dirildi.
2.
(bitki için) Sol-
mufl, pörsümüfl durumdayken yeniden
canl›l›k kazanmak:
Sulay›nca, bütün çi-
çeklerim dirildi.
3.
(hasta için) Yeniden
sa¤l›¤›na kavuflmak, iyileflmek:
‹laçlar›
içince dirildi.
4.
(öldü¤ü san›lan fley
için) Yeniden canlanmak:
Ezilen köpek
diriliyordu.
5.
mec.
Yeniden etkin ol-
mak, geçerli duruma gelmek:
Mini etek
modas› bir kez daha dirildi.
dirim
a. hlk.
1.
Yaflam, hayat.
2.
Yaflama
gücü.
dirim bilimci
a.
Dirim bilimiyle u¤raflan ki-
fli, dirim bilimi uzman›, biyolog.
dirim bilimi
a.
Canl› varl›klar›n do¤ma, bü-
yüme, üreme gibi yaflam evrelerini in-
celeyen bilim; biyoloji.
dirim bilimsel
ön a.
Dirim bilimiyle ilgili,
biyolojik.
dirlik, -¤i
a.
1.
Huzur, erinç.
2.
hlk.
Yaflam,
yaflay›fl, sa¤l›k, varl›k, geçim.
3.
tar.
Os-
manl› Devleti’nde bir hizmete karfl›l›k
olarak bir kimseye devlet taraf›ndan ve-
rilen ayl›k ya da bir yere ba¤l› gelir.
dirlik düzenlik, -¤i
a.
Bir arada yaflayan,
çal›flan kimseler ya da aile üyeleri ara-
s›nda iyi geçinme durumu.
dirsek, -¤i
a.
1.
Kol ile ön kol aras›ndaki
eklemin arka yan›.
2.
Köfle, k›vr›m.
3.
Giysi kolunda dirse¤e rastlayan bölüm.
4.
Borular›n do¤rultusunu de¤ifltirmek-
te kullan›lan ba¤lant› parças›.
5.
Bir fle-
yi ya da bir dire¤i sa¤lamlaflt›rmak için
yan›na e¤ik olarak yerlefltirilen a¤aç,
makas.
disiplin
a. Fr.
1.
Bir toplulu¤un, yasalar›na
ve düzenle ilgili yaz›l› ya da yaz›s›z ku-
rallar›na titizlikle uymas› durumu:
Top-
lumun disiplini bozulmufltu.
2.
Bir top-
lulu¤un, düzen ve uyum içerisinde ya-
flamas›n› ve çal›flmas›n› sa¤lamak üzere
belirlenmifl kural ve ilkelerin tümü:
Bu
kurumda herkes disipline uymak zorun-
dad›r.
3.
Ö¤retim konusu olan ya da
olabilecek her fley, bilim dal›.
disk
a. Fr.
1.
sp.
Disk atmada kullan›lan,
a¤›r, yuvarlak ve yass› araç.
2.
esk.
Gra-
mofon pla¤›.
3.
anat.
Omurlar› birbirine
ba¤layan, çok sert k›k›rdaks› organ.
4.
fiz.
‹nce ve çap› oldukça büyük, teker bi-
çiminde parça.
diskalifiye
ön a. Fr.
Sporda yar›flma d›fl›
kalm›fl, b›rak›lm›fl.
diskalifiye etmek
yar›flma d›fl› b›rakmak.
diskalifiye ol-
mak
yar›flma d›fl› b›rak›lmak.
disk atma
a. sp.
Diski olabildi¤ince uza¤a
diren
disk atma
210
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 210
